Türkiye de yaşanan bu gün ki ekonomik sıkıntılar azdan çoktan hepimizi etkilemekte neden bu durumda olduğumuzu biliyoruz ama bilmemezlikten geliyoruz.
İki binli yıllarda tasarrufa değil harcamaya dayalı seçilen ekonomik model bugün toplumu sıkıntıya sokmuştur. Bir söz var ya ?Yediğin hurmalar gün gelir bizi tırmalar? aynen bu söz bu gün geçerli olmuştur. Aynı yıllarda dünyada fazla olan para Türkiye´ye de gelmiştir. Gelirken bile bizden fazla getiri sağlamak amacıyla, daha doğrusu fırsatçılık yapmıştır. Dünyada o yıllarda mevduat eksi getiri sağlarken ülkemizde %10 -12 oranında getiri sağlamıştır.
Türkiye´ye bu yüzden çok fazla para girmiştir bu kadar çok para girmesinin sebebi belli ama ihtiyacın sebebi ise ekonomik politikaların harcamaya yönelik dönmüş olması. Bankacılık siteminin tamamen kapitalist bir yaklaşımla çalışması ve gelişmekte olan ülke insanının aç gözlülüğü olmuştur.
Bizler o sıcak paraları 10 yıl içinde yatırıma dönüştürseydik bugün ne ülke sıkıntıya girer nede bize bu parayı ödünç verenler tedirgin olurdu. Bizler yatırım diyince gittik araba aldık gittik ev aldık, telefon aldık, televizyon aldık, koltuk takımı aldık, kısacası parayı çarçur ettik. Sonrasında dünyada ki para vatanına yani geldiği yere gitmeye çalışırken bu gün ki durum da biz bizim olmayan parayı ödemekte sıkıntı çekmekteyiz. Aslında bizler için 10 yıl çok büyük süre idi üretimde her sene %10 kazansaydık bugün borç aldığımız parayı öder fabrikamız, atölyemiz, işletmemiz bize kalırdı ama şimdi;
Harcadığımız paraları geri ödemekte zorlanmaktayız. Aldığımız ev para etmiyor, televizyon eskidi, telefon kırıldı, araba artık hurda oldu, ama borç artarak devam etmekte.
İşin maddi boyutu böyle ya manevi boyutu?
Yapılan sosyal yardımlardan dolayı çalışmak zorunda olan kesim çalışmak istemiyor, yeni isimler altında farklı sosyal yardımlar beklemekte. İnsanlar en yeni telefonu istiyor. Kendisi araba bulamazken dün hanımına araba aldı, şimdi ise çocuğuna araba alma peşinde. Esnaf bankadan kredi çekerken utanarak mahcup şekilde söylerdi, şimdi köylü içeriğini bile bilmediği BCH Kredisini bankacıdan talep etmekte, bankacı rehin isteyince ise hiç düşünmeden köydeki tarlasını rehin verebilmekte.
Vatan-millet-bayrak-vatandaş-devlet, bu değerlerin hiçbirini anlamadığımız, önemsemediğimiz beklide bilmediğimiz şu anki ekonomiden belli. Neden derseniz özgürlüğümüzü düşünsek bu kadar borçlanmazdık, vatanımızı düşünsek tasarruflarımız çarçur etmez, yatırıma dönüştürür, istihdama oluştururduk.
Bu değerlerin hepsini bir arada düşünseydik ne Euro ne Dolar ne de bir başka devletin parasını bulundurur, nede ülke içerisinde kullanırdık. Vatandaş olmak demek kuru kuruya milliyetçi söylemlerle olmuyor vatanı sevmek dış devletlerin bu kadar baskısı altında ülkesine sahip çıkmaktır.
EY TÜRK MİLLETİ?
TL´ ne, namusuna, bayrağına, vatanına sahip çık?
