Ülkemiz son dönemde küresel sermayenin yoğun baskısı altında ekonomik bir kalkışmayla karşı karşıya bulunmaktadır. Yabancı para birimlerinin Türk Lirası karşısındaki değerlerinde dakikalar içerisinde yoğun değişiklikler yaşanmakta, belirsizlik yatırımcıyı ürkütmektedir.
Hepimizin aslında çok iyi bilip söylemekten imtina ettiğimiz bir gerçekte dövizde yaşanan bu dalgalanmanın temel sebeplerinin başında paradan para kazanmaya, üretmeden zengin olmaya çalışan kendi vatandaşlarımız olduğudur. Dünyanın hangi ülkesinde hemen hemen tüm televizyon kanallarında anlık döviz fiyatları gösterilir, dövizle hiç bir girdisi-çıktısı olmayan kişiler kur fiyatlarıyla yatıp kalkar? Cumhurbaşkanının çağrısıyla döviz bürolarına ve bankalara koşan vatandaşın birikimlerini piyasa değerinin çok altında bozarak buradan kendi kazancını düşünenlere ne demeli?
Sorunu çözmek için teşhisi doğru koymak, çuvaldızı önce kendimize batırmak gerekir.
Uluslararası rekabet ortamında ülkelerden etik çerçevesinde yaklaşım beklemek gerçekçi bir bakış açısı değildir. Spor müsabakalarında takımlar nasıl birbirini yenmek için sahaya çıkıyorlar, var güçleriyle galip gelmek için ter döküyorlarsa, ülkelerde ulusal çıkarları doğrultusunda pastadan paylarını artırmak adına diğer ülkeleri alt etmek adına uğraşırlar. İngilizlerin şu meşhur sözünü hiç bir zaman unutmamalıyız.; ?Devletlerin dostları yoktur, çıkarları vardır?.
Bu bağlamda yabancı güçler bizimle uğraşıyor demek sorunların nedeni olarak yalnızca bunu göstermek doğru değildir. Onların zaten asıl gayesi budur ve inanın sadece bizimle uğraşmıyorlar. Mesele, dış güçlerin saldırılarına karşı sağlam temellere sahip bir ülke olabilmekte, kırılganlığı mümkün olduğu kadar az seviyede yaşayarak, oyun kuranlara karşı yeterli karşılığı verebilecek güçte olmaktır. Bu da ancak ve ancak mümkün olduğu kadar dışa bağımlı olmayan, katma değer üreten bir ülke olmakla mümkündür.
?Yağmur yağarken kovasını doldurmayan, sular kesilince suçu başkasında arar...? Türkiye´nin son dönemini özetleyen daha güzel bir söz bulunabilir mi bilemiyorum. Ülke olarak dışarıdan aldığımız paranın büyük bir kısmını yollara, köprülere kısaca betona yatırdık. Etrafımıza baktığımızda gelişimi görmemek mümkün değil, daha güzel yollarda seyahat ediyoruz, daha güzel binalarda oturuyoruz, yepyeni okullarımız, 5 yıldızlı otelleri aratmayan hastanelerimiz var. Fakat aldığımız borcun vadesi geldiğinde bunların hiç biri bu borcu ödeyecek yapılar değil. Biz bu paraları fabrikalara yatırıp sanayimizi geliştirebilir, tarıma yatırıp kendi kendine yetip fazlasını da dünyaya satan bir ülke olabilir, ar-ge´ye harcayıp ürettiği yüksek teknoloji ürünlerle bu borçları kimseye muhtaç olmadan ödeyebilen bir ülke olabilirdik. Suçu başkasında değil kendimizde aramalı artık lüks tüketim çılgınlığına bir son verip çocuklarımızın geleceğini karartmaktan vazgeçmeliyiz.
Bu mücadele yalnızca ülkeyi yönetenlerin uhdesinde kalmamalı, Türkiye Cumhuriyeti´nde yaşayan her birey bu noktada ?ülkem için ne yapabilirim?? sorusunu kendisine sorarak gereğini yerine getirmelidir.
Kim ne derse dersin bana göre gerçek vatanseverlik budur.
