?1960´lı yılların sonunda; aha bu dükkanda, namlusu ısınmayan makinalı tüfek yaptım. Askeriyeye mektup yazıp haber verdim.
Beni Ankara´ya götürdüler. Bizim subayları beklerken, ikisi Amerikalı biri Türk, sivil giyimli üç kişiyle görüştürdüler. Amerikalılar, silahı çok beğendiklerini ve beni götürmek istediklerini söylediler.
Önce kabul ettim ama sonradan çok zoruma gitti ve uçağın kalkmasına iki saat kala vazgeçtim. İkna için her şeyi yaptılar, hatta tehdit bile ettiler ama ikna olmadım.
Amerika´ya gitmem için bizimkiler! de ısrar ettiler ama onların da çabası yetmedi.
Baktılar olmuyor, tüfeğime el koyup azarlayarak, aşağılayarak beni köyüme geri yolladılar.
O gün bu gündür hafta sürmez, Sivas istihbarattan gelir, dükkanı kolaçan eder, çayımı içip giderler.
Sen söyle Avukat bey!
bu memleket kalkınır mı hiç??
***
Sabah okuduğum bir kaç haber; Sivas ? Şarkışla´da ?Tüfekçi Ali? namıyla meşhur, rahmetli Ali amcanın, 1994 yılında söylediklerini getirdi aklıma.
Hatta o gün farklı bir ateşleme sistemiyle icat ettiği 3-4 tane de tabanca göstermişti bana.
Ali amca isteseydi ihya olur; belki Amerika´da kendi adıyla üretilen bir silahın patentini de alabilirdi.
O ülkesine hizmet etmek istedi ama yüzüne bakan olmadı.
Üstelik ölene kadar da gözetim altında tuttular.
Evet... sizin de ağzınızın kötüsü kaldı değil mi.
Maalesef tam dört kuşağı işte böyle harcadılar.
Ama,
Allaha şükürler olsun ki geride kaldı o günler.
Yani İnşallah... (H.M.)
