28 Şubat silindiri üstümüzden geçinceye kadar İmam hatip okulları Halkın idi
Okul binasını Halk yaptırır, yurdunu da inşa, imar ve ihya ederdi.
İmam Hatip öğrencileri de Halkın gözünde ve gönlünde her zaman daha önemli ve özellikliydi.
Zira Halk, kendi yaptırdığı okullarda okuyanları bağrına basar, destek çıkardı.
Şimdi bu okullar tam anlamıyla Devletin.
Yardım paralarıyla, hayırla, himmetle inşaatı yıllar süren binalara kıyasla, devasa binalar çok daha kısa zamanda yapılıyor.
Artık imkanları da fazla, artıları da.
Ancak gel gör ki, eskiye kıyasla bu kadar düzelme ve düzenlemeye rağmen;
- Halktan rağbet görmüyor.
- Öğrenci tercih etmiyor.
Bir şekilde tercih etmiş talebelerin de, öyle eskisi gibi ne önemi kaldı ne de özelliği.
Zira mekan, kalite, konfor ve donanım olarak eksiksiz olan İmam hatiplerin, en önemli unsuru eksik, yani öğrencileri.
Eski hamisinin desteği yok artık.
Hükümet;
neredeyse her köşe başına bir İmam hatip, her eve bir imam hatipli olsun diye her şeyi yapıyor ama nafile.
Halk mesafeli duruyor.
Bu kadar kısa süredeki değişme, önemli bir Sosyolojik tahlil gerektiren bir mesele aslında.
Ancak anlaşılan o ki;
Halk;
Ya, İmam-Hatibi ve İmam-Hatipliyi düşman bilen eski Ceberrut Devleti unutamadığı için mesafeli duruyor,
ya da tercihler değişti, artık Halk o Halk değil. (H.M.)
