USD 0,0000
EUR 0,0000
USD/EUR 0,00
ALTIN 000,00
BİST 0.000

HUZUREVİ Mİ, HUZURLU EV Mİ?

07-04-2017

Düşünüyorum da anne babalarımız bizleri büyütürken ne zorluklar ne sıkıntılar çekmiş. Adeta evlatları için kendilerini heder etmişler. Onlar bir göz odaya tüm evlatlarını sığdırabilirken,  evlatları artık koca koca evlere anne-babalarını sığdıramaz hale gelmişler.
Bu biz değiliz, biz olamayız. Onlar bizim en değerli hazinemizken bu duyarsızlık ve vefasızlık niye? Belki de farkına bile varmadan yozlaştık. Bireyselleşen ve değerleri kökten bozulan yeni nesil için ne yazık ki ebeveynlerini huzurevine göndermek pek de tuhaf olmayan bir davranış haline geldi. Batıya yüzümüzü döndüğümüzde en beri hayatımız başkalaşmaya, hatta tanınmaz bir hal almaya başladı. Temel dinamiklerimiz göz göre göre alaşağı edildi. Yerlerine koyulanlar ise bizi ifade etmekten oldukça uzak. Avrupa´da yaşlılara huzur evinde bakılıyor. Anne babasına evinde bakan evlat sayısı bir hayli az...
Oysa Müslüman -Türk topluluklarında anne- babaya saygı ve hürmet üst düzeydedir. Çünkü bizim mevcut İnancımız onlara olağanüstü derecede kıymet verip, onları değerler silsilesinin altın halkası olarak kabul etmiş. Fakat geçen zamanla birlikte geleneksel Türk aile yapısının bozulduğunu hep birlikte görüyoruz. Eskiden bir kaç nesil bir arada yaşar, dede torun aynı mekanı paylaşırken tecrübeler ve gelenekler de yeni nesillere aktarılarak ebedileşirmiş. Ya şimdi... Huzurevindeki yaşlılarımızın bir evlat,  bir torun özlemiyle başını koyduğu yastığa sarılıp, onu gözyaşlarıyla ıslattığını kaçımız biliyoruz. Unutmayalım ki huzurevlerinin tüm yaşam standartlarını en üst seviyeye getirmiş olsanız bile, bir dedenin torununun minik ellerinden tutup onu parka götürmesinin  verdiği mutluluğu kesinlikle veremezsiniz. Huzurevinde zaman uzadıkça uzar. Dakikalar saat, saatler yıl,  yıllar asır gibi gelir onlara. Gözleri daima ziyaretçi avındadır. Bir kapı tıkırtısı göz bebeklerinin canlanmasına yeter de artar bile. Her tıkırtının ardından tanıdık bir ses ararlar. Gelen olmazsa eğer umutlar geleceğe tehir edilir ama asla kaybolmaz. Anne babalarımızın yeri huzurevi değil huzurla yaşadığı evidir. Günümüzdeki bu olumsuz gidişat elbette hayra değil. Çünkü değerlerini ve değerlilerini  hiçe sayan milletlerin bir adım bile ilerlemeleri mümkün değildir.
Ayrıca şunu da belirtmek gerekir ki; Rüzgar eken fırtına biçer. Biz bugün anne babalarımıza nasıl davranırsak,yarın da evlatlarımız bize o şekilde davranır. Hayırlı bir evlat olabilme dileğiyle...

SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?