Bir Milli İstihbarat Teşkilatımız var.
Bir de teşkilat kanunumuz.
Ve
O kanun gereği; mensuplarını ve ailelerini korumak için; şehit istihbaratçılar farklı usul ve kaidelerle defnediliyorlar.
Yurt içi ve yurt dışında kelle koltukta vatan görevi yapan bu isimsiz kahramanlar; öldüklerinde de sessiz sedasız gömülür, bir gölge gibi giderler bu dünyadan.
Bu hal 10 yıllardır böyle devam eder.
Kimse araştırıp, peşine düşüp ifşa etmez.
Bu seferde öyle oldu.
Libya´da şehit olan bir kahramanımız, kimdir nedir kimse bilmeden sessiz sedasız Rabbine yollandı.
Ta ki; Abdülhamid Han´dan beri bu millete hainlik eden meslek üstatlarına öykünen, gazeteci kılıklı biri çıkıp; kimliğini, resmini, ismini, cismini ifşa edene kadar.
Bu alenen bir kanun ihlali ve aşikâr bir suç idi.
Ve tabi, sorumlular hakkında tahkikat için gözaltına alındılar.
Sonra ne mi oldu?
CHP ayağa kalktı.
Açtılar ağızlarını, yumdular gözlerini.
İçlerinde ne kadar nefret varsa böğüre böğüre kustular.
Devletin ne faşistliği kaldı, ne despotluğu.
Ne diktatörlük kaldı, ne de gazeteci soykırımı.
Her Milli meselede bize düşman, ağyara yar olan CHP bir kez daha içimizi oydu.
Ben bilemedim, bulamadım dostlar.
Bu CHP, Necip Fazıl üstadın;
"CHP bir parti değil, Türk´e dinini, dilini ve özünü kaybettirmeye memur bir katliam müessesesidir." sözünü yalanlayacak, bir tane icraatını bilen, duyan, gören var mı?
