Ahmet Kutsi Tecer´in ?Orda bir köy var uzakta? şiirini bilmeyen yoktur sanırım. Bu şiiri her okuduğumda bana, vefa ve vefasızlığın ne olduğunu hissettirir. Hatta son dörtlüğü şöyledir;
Orda bir yol var, uzakta,
O yol bizim yolumuzdur.
Dönmesek de, varmasak da
O yol bizim yolumuzdur.
Çok manidardır benim için. Bu vefanın sadece söylemekle olmayacağını hepimiz biliriz. O köye sahip çıkmak için, gideceğiz geleceğiz. Tarih kokan şehrimizin profesyonel liglerde güzide iki takımı var. Süper lig temsilcimiz Sivasspor şehrimizin markasıdır. Diğer takımımız 2. Lig´de bizleri başarıyla temsil eden Belediyespordur. Bakmayın isminin Belediye olduğuna. Kurumsal bir kimlikten çıkmış, artık şehre malolmuştur. Bu takım şehrimizi önemli arenalarda temsil etmiş başarılı bir takımdır. Çocuklarının geleceğini spor ve özellikle futbolda gören ailelerin umut kaynağı olmuştur. Uzun yıllardır kısıtlı ekonomik kaynaklarla önemli başarılara imza atmış ve bu yıl aldığı sonuçlarla birçok kesimi ters köşe yapmış bir takımdır.
Bu başarının temel kaynağında elbette ki, gece gündüz demeden özel hayatından taviz vererek çalışan yönetim kuruludur. Sonrasında teknik heyet ve futbolcular bu başarının mimarlarıdır. Şapka çıkarılacak sonuçlara imza atmaya devam ediyorlar. Ne yalan söyleyeyim, sezon başında gönderilen futbolcular, yapılan transferler bende şok etkisi yaratmıştı. Bu başarının gelme ihtimali benim için çok ama çok zayıf bir durumdu. Beni yanılttıkları için hepsine teşekkür ediyorum. Görünen o ki İnşallah sezon sonu yanıldığımdan dolayı gurur duyacağım bir tabloyla karşılaşacağım.
Ne yazık ki böyle önemli bir takımı yalnız bırakmayı alışkanlık haline getirdik. Sebebini çok anlamış değilim. Hep kendi kendime neden? Diye sorup duruyorum. Bir türlü mantıklı bir cevap bulamıyorum. Tamam, kabul önünde Sivasspor gibi bir değer var, bir marka var, hepsine kabul. Ancak, Sivasspor deplasmanda olduğunda dahi, kapasitesi 2500 olan Stadyumda, 500 ü bulmayan bir taraftar kitlesi görememek oldukça manidardır. Bizler şehrimize sahip çıkan ve özellikle futbolla yatıp, futbolla kalkan taraftarlar olarak, birilerini sevmeyebiliriz, birilerine kırgın olabiliriz, takımı sempatik bulmayabiliriz ama bu takım şehrin takımıysa ve şehrimizi seviyorsak bu takımı desteklemeliyiz. Neden mi? Sıralasam buraya sığdırmak zor. Ama şunu bilin ki burası artık bir futbol okuludur, eğitim yuvasıdır. Bu şehrin vazgeçilmez değeri olmuştur. Sosyal ve ekonomik girdisi azımsanmayacak düzeydedir. Her platformda ismini duyuran bir takıma sahip çıkmak hepimizin görevidir. Bu aslan yürekli gençlerin ekmek kapısıdır.
Stadyuma ulaşım imkanları oldukça kolay olmasına rağmen, maalesef izleyici sayısı parmakla sayılacak kadardır. Stadyuma giriş ücreti komik rakamdır. Sanırım TFF tarafından zorunlu olmasa o ücrette talep edilmeyecek. Bütün bunlara rağmen elimizdeki bu değere taraftar olarak bizler sahip çıkmaz isek, kaybettiğimizde ?ah? lar ?vah? lar işimize yaramayacaktır. Bizler bu takıma sahip çıktığımız sürece Sivasspor´umuz daha güçlenecektir. Futbol oyununu güzelleştiren, güçlendiren en önemli faktörlerden biri, taraftardır.
Herkesi her şekilde eleştirmek en kolay yoldur. Olumlu ya da olumsuz eleştiri motivasyonun önemli bir parçasıdır. Bir futbol takımı da bu tür eleştirilerle farklı bir atmosfer yakalar. Artık önemli bir gerçeği göz ardı etmeden, Belediyespor´umuza taraftar olarak sahip çıkalım. Ne para ne pul, bizden bir şey isteyen yok. Onların tek beklentileri sıcak nefesimizdir. Bu yürekli insanların başarılı olduğu bu yolda artık yol arkadaşı olalım. Onların bize ihtiyaçları var, bizim de onlara?
