Eskiden Ahmet Amca vardı hani ,komşunuz yada Makbule Teyze veya bizim mehmet ..
Onlarla ilgili bir konu geçtiğinde tüm içtenliğimizle derdikki ? o çok mert adamdır, evet biraz sert mizaçlıdır ama pamuk gibi bir kalbi vardır onun,Aliye Teyzemi o çok vefalıdır ha o bizim mehmet yaaa karakterli çocuktur?vs vs
Uzaar giderdi bu liste.Çünkü samimiydik çünkü herkes yüreğini açarak konuşurdu ,karşısındakiyle arasında perdeler yoktu.
Sahi kişilik karakter ve mizaçtan oluşuyordu değilmi?
Mizaç genlerle getirdiğimiz kişiliğimizin doğal parçasıyken karakter eğitim ve sosyal çevreden öğrendiklerimizle oluşturduğumuz yanımızdır.Yani hem doğal olarak gelen hemde öğrenerek edindiğimiz deneyimler;işte bu yüzden belkide karakterimizin kökleri kültürümüzde saklıdır.
Oysa son yıllarda insanların geneline şöyle bir baktığımızda karakter ve mizaçları dışında sanki üçüncü bir kavramın daha türediğini esefle görmekteyiz .Nedir bu diye sorduğunuzu duyar gibiyim:Maske!!!
Evet maskeler!
Artık neredeyse kendilerinin bile inandıkları ,hayal dünyalarında oluşturarak o kılıfa büründükleri,oldukları değilde olmasını istedikleri şahsiyette kendilerini göstermek adına modifiye ettikleri maskelerle dolaşan insanlar sarmış durumda etrafımızı.
Ve buna en uygun zeminde tabiki sanal alem ,sosyal medya dedikleri samimiyetsiz mecralar.Aslında bambaşka hayatların yaşandığı fakat görselde sunulan sahte hayal dünyaları.
Herşeyde samimiyetsizlik hakim üzülerek şahit oluyoruzbuna.Davaları idealleri uğruna canlarını mallarını feda eden,bir duruş yolunda dünyayı elinin tersiyle itebilen samimi ,dürüst ,olduğu gibi görünen güzel insanlar yok artık çevremizde yada sayıca bir elin parmaklarını geçmeyecek miktarda
Şimdi tek derdi davası mevki makam,para ,reklam ve şöhret olan dalkavuklarla dolu heryer.Asıl görevleri halka hizmet olması gereken makamları işgal edenler reklam peşindeyken halkın oylarıyla bir yerlere gelenlerin derdi koltuklarını kaybetmemek.Ne kadar acıdır bunlara şahit olmak..
İdeolojilerin içi boşaltılırken,ortak değelerimiz bir bir elimizden kaybolup giderken,toplumumuz asimile olurken bizler şov programlarına taş çıkartacak derecede mahir insanları seyretmekle meşgulüz.Sağ elin verdiğini sol elin duymaması gerektiğini salık veren bir dinin mensupları olarak hayır hasenatı bile reklam için yapar hale geliyoruz.
İnsanlar maskelerinin ardına gizlenerek dolaşıyor artık kimse karakterini ve mizacını ortaya çıkartmıyor belki korkusundan belki sosyal rolleri gereği belkide karaktersizliği karakter olarak benimsediğinden.Bir davayı temsil ettiğini söyleyen insanlara davaları uğruna birkaç kelam edin deseniz emin olun üç cümleden ötesini duyamazsınız,makamları işgal edenlerle sohbet etmeye kalksanız aynı manzara sizi karşılar çünkü liyakat eksik çünkü maskelerle sahte kimliklerle oralara getirildiler altı dolu değil bomboşş ve birilerinin köşe başlarına yerleştirdikleri taşeronları onlar...
Samimimet öyle büyük bir erdemki ve o kadar nadir rastlanıyorki sevgili okurlar böyle insanları kaybetmeyin bulursanız.
İşinde samimi eşinde samimi evinde samimi toplumda samimi sevgisinde samimi hatta ve hatta nefretinde samimi en mühimide aynaya baktığında kendine karşı samimiyse insan işte kendini getçekleştirme yolunda çok merhaleleri katetmiştir O.
?Emrolunduğun gibi dosdoğru ol ? Ayetinin vücut bulduğu insanlardır onlar.?Muhammed´ül Emin? ismiyle müsemma bir peygambere ümmet olabilmeye layıktır.Ayetleri hadisleri büyük bir saygıyla dinleyen,cuma mesajlarını ihmal etmeyen bizler Kuran´ı Kerimi evlerin en güzel köşelerinde süslü kılıflarda saklayarak sanki içindekilerin muhatabı olduğumuzu unutmuşuz,duyuyoruz dinlemiyoruz ,okuyoruz anlamıyoruz bakıyor fakat görmüyoruz.
?Doğruluk Dost Kapısıdır ? der Hacı Bektaşı-ı Veli sanki bu günleri görmüş gibi.
Oysa çok net görüyoruz ki içten pazarlıklı ,samimiyetsiz ,liyakatsiz ,maskeleriyle yaşayan insanların kaderleri aynıdır;geçici başarılar yüzeysel dostluklar,inşa edilen kağıttan evler kocaman bir yalandan ibaret hayatlar.Vefa insanlık liyakat dostluk arkadaşlık komşuluk doğruluk dürüstlük cömertlik edep haya dindarlık artık hepsi sosyal medya paylaşımlarına hapsedilmiş durumda ve gerçek hayatta nadiren yer bulmakta.
Bizler hala Deccal bekleyeduralım oysa Kıyamet oldukça yakın ahir zamandayız keza.Komşumuza çocuğumuzu emanet edemiyoruz,işyerimizi kilitlemeden biryere gidemiyoruz,çocuğumuzu okula gönderirken ?eti senin kemiği benim hocam?diyemiyoruz,yoldan geçerken selam veremiyoruz tanımadıklarımıza,yada parktaki bir çocuğu sevemiyoruz rahatça,cami cemaati bile olamıyoruz ,gençlerle sohbet edemiyoruz iki kelam edip öğüt veremiyoruz.Yozlaştık,yabancılaştık,bizi biz yapan herşeyden uzaklaştık,değerlerimizi kaybettik gölgesine sığındığımız,maskelerimizi taktık çünkü,biz biz olmaktan çıktık,yüreği güzel samimi insanlar yok,cumaya gitmeyen insanlara kaldı cumanın hayrını dilemek.
Samimi olalım değerli okurlar,önce kendimize ,işimize eşimize komşumuza çocuklarımıza kısacası toplumumuza karşı samimi olalım.İnsanlar her ne kadar oynasalarda bunun gösterişten ibaret olduğunu anlayalarda var emin olun.Kendimize saygımızı kaybetmeyelim herşeyden evvel.illa sevmesi gerekmiyor bizi birilerinin.illa beğenmesi yada takdir etmesi gerekmediği gibi.Emrolunduğumuz gibi dosdoğru olalım maskesiz şeffaf.
.?Nasıl bilirdiniz ? diye sorulduğunda cemaate gerçekten inanarak ?iyi Biliriz?diyebilsinler.
Bir duruşumuz olsun şu kısacık hayatta kişiliğimiz tam oturmuş karakterimiz sağlam tavrımız tarzımız taklit olmasın
Bir adımız kalsın şu kubbede ...
Bakın Ne güzel demiş Mevlana;
Sevgide güneş gibi ol
Dostluk ve kardeşlikte akarsu gibi
Hataları örtmede gece gibi ol
Tevazuda toprak gibi
Öfkede ölü gibi ol
Her ne olursan ol;ya olduğun gibi görün yada göründüğün gibi ol.
Muhabbetle...
