USD 0,0000
EUR 0,0000
USD/EUR 0,00
ALTIN 000,00
BİST 0.000

Yatılı Okul Yurt Hatıraları

29-03-2021
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Memleketin neresine gidersem gideyim, yatılı okul ve yurtta kalmış kimi dostlarla yolumu mutlaka kesişir... Hep hasret ve &ouml;zlem dolu, anılar dile gelir, s&ouml;yleşir...</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Bu uzun yolculuk, İ H Okulu yatılı b&ouml;l&uuml;m&uuml;nden başlar,&nbsp; Kangal iş hanı, Taşhan yurdundan Şemsi Sivasi, &ouml;ğrenci yurduna kadar devam eder.</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Orta tahsilimiz; &Ccedil;ocukluk yıllarımızdan &ccedil;ıkıp, gen&ccedil;lik yıllarımıza ilk adım attığımız zamanlara, &nbsp;denk gelir. &nbsp;Tahsil hayatının ilk g&uuml;nleri; Yeni bir heyecan, yeni bir başlangı&ccedil;, yeni bir umut demektir. Geleceğe, &uuml;mitle bakmaktır.</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Farklı arkadaşlar, farklı ortamlar, kısacası &ccedil;evrenizin gittik&ccedil;e genişlediği yeni oluşum demektir. Devlet anlayışında, geleneğinde, okumak isteyen insansa sahip &ccedil;ıkmak mantığı hakimdir. Bunu Milletimizde gelenek haline getirmiştir.</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Uzun s&uuml;recek bu yolculuğumuz, Altmışlı yılların ortalarında, başladı. &nbsp;HAFIZALARIMIZA, mermere yazılan, yazılar gibi; derinlere kazılmış, kolay, kolay silinmeyecek, anılarla dolu, unutulmayacak yıllar...</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Yine ilerleyen senelerde, değişik dernek ve vakıfların yurtlarında kalan dostlarımızla da irtibatımızın devam ettiğini d&uuml;ş&uuml;n&uuml;rseniz. Bu anlamda yeteri kadar elimizde d&ouml;k&uuml;m&uuml;n olduğu ger&ccedil;eğini anlarsınız. O, yurtlarda kalıp tahsil hayatını devam ettiren nice insanları bilirim. &Ccedil;ocukluktan gelen geleneğimiz ilerleyen yaşlarda, yurtlara destek olmak, sahip &ccedil;ıkmak, idareci olarak g&ouml;rev yapmak gibi, bir kimliğe b&uuml;r&uuml;nm&uuml;şt&uuml;r. Uzun yıllar devam etmiştir.</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">O YILLAR, KADİM DOSTLUKLARIN, TEMELLERİNİN ATILDIĞI YILLARDIR...</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Okulum olan; İmam Hatip Ortaokuluna, ilk başladığım g&uuml;nlerde; beni şaşırtan şeylerden biri, diğer illerden, &nbsp;şehrimize gelerek; aramıza katılan arkadaşlardı. Karadenizli, Ankaralı, hatta Bursalı kardeşlerimiz, vardı. B&ouml;ylece, değişik illerden gelen dostları tanımış olmuştuk.</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Onların varlığı bizi şaşırtırken; beraberinde O arkadaşlar, gurbet, kavuşma, hasret, ayrılık, kavramlarını bizimle tanıştırıyor ve anlamlarının ne kadar &ouml;nemli olduğunu bize hatırlatıyordu. O zamana kadar pek tanışık olmadığımız, bu kavramları; arkadaşlarımız sayesinde, dopdolu yaşar olmuştuk. Kimi zaman bir k&ouml;şede ağlayan arkadaşlarımızı g&ouml;rd&uuml;ğ&uuml;m&uuml;zde; sebebini pek anlamasak da dikkatimizi &ccedil;ekmişti. Sonradan, O, kavramların neler ifade ettiğini yaşayarak, &ouml;ğrendik. &nbsp;Onları ağlatmamanın, sevindirmenin yollarını aradık. O yıllardan kalma; kadim, dostlarımız, oluştu. Bu arada, kaybettiğimiz t&uuml;m arkadaşları, rahmetle anıyorum.</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Yıllar sonra; &ouml;ğretmenlik mesleğimin başlangıcı sayılacak zamanlarda, Yine bir yatılı okul ger&ccedil;eği ile karşılaşmıştım. Yine uzak, uzak şehirlerden; şehrimize tahsil hayatını devam ettirmek i&ccedil;in, gelen gen&ccedil;ler... &Uuml;lkemizin değişik şehir ve kazalarından buraya gelmişlerdi. &Ouml;ğretmenlik yıllarımın bitimine kadar; hep yatılı okullarda &ccedil;alıştım. Ancak, bu sefer konumumuz farklı idi. Artık sorumluluğu olan bir &ouml;ğretmendim. Ne kadar da olsa; yıllar &ouml;nce yatılı arkadaşlarla olan iletişimimin vermiş olduğu tecr&uuml;be ile; onların yaşadıkları, hep g&ouml;z&uuml;m&uuml;n &ouml;n&uuml;ne geliyordu. Gariplik, hasret, ayrılık, kavuşmak, kavramları, yine karşımıza &ccedil;ıkmıştı.</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Bir tebess&uuml;m&uuml;n, bir g&uuml;l&uuml;msemenin, bir selam vermenin ne kadar &ouml;nemli olduğunu biliyordum. &nbsp;Onlar i&ccedil;in; Aile hasreti her şeyin &ouml;n&uuml;nde geliyordu. İlerleyen senelerde, yatılı okul &ouml;ğrencilerinin de artık &ccedil;ok uzaklardan değil; aynı şehrin insanları olduğuna şahit oldum. Dolayısıyla; ilk yıllardaki, duygu ve d&uuml;ş&uuml;nceler, gittik&ccedil;e zayıflıyordu.</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Devlet, b&uuml;y&uuml;k imkanlarla yeni, yeni &ouml;ğretim yuvaları a&ccedil;ıyordu. Şemsiye gittik&ccedil;e genişliyordu.</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">O, okullarda yaşadığımız kimi anıları, belki hatırlayacağım ve yazacağım... &Ccedil;ok derinden etkileyen nice anılarımız var...</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Kimi zaman bir şiirin dizelerinde, kimi zaman mırıldanan bir t&uuml;rk&uuml; ve şarkıda, kimi zaman arkadaş sohbetlerinde terenn&uuml;m edilen; Koskoca y&uuml;reklere sığmayan, dışarıya taşan bu &ouml;zlemler; kelimeler olarak konuşmalara, kağıtlara d&ouml;k&uuml;l&uuml;yordu. Amma ne d&ouml;k&uuml;l&uuml;ş... Bazen bir &ccedil;ığ misali, bazen &ouml;n&uuml; alınamayan bir su misali, ne varsa &ouml;n&uuml;ne alıp g&ouml;t&uuml;r&uuml;yordu. Kimi zaman; sakin, duru, sessiz, hayatını devam ettiriyordu. Neler vardı, o, y&uuml;reklerde; &nbsp;Ancak yaşayanlar bilirdi. Bildiğim, t&uuml;m bu d&ouml;nemlerde; kadim dostlukların, g&uuml;&ccedil;l&uuml; dayanışmaların, g&uuml;&ccedil;l&uuml; arkadaşlıkların temelleri atılıyordu. Senelerce unutulmayacak anılar ve g&uuml;&ccedil;l&uuml; arkadaşlıklar dostluklar kuruluyordu... &Ccedil;&uuml;nk&uuml; yatılı okul arkadaşlıkları bir başka idi.</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Kısacası, şehrimize tahsil hayatını devam ettirmek i&ccedil;in gelen bu arkadaşlar; ilerleyen hayatımızın değişik zamanlarında vazge&ccedil;ilmez insanları oldular. Kimi zaman g&uuml;lerek hatırladığımız, kimi zaman h&uuml;z&uuml;nlenerek hatırladığımız; sayısız anılar. Bazen bir kor ateş gibi yakan, bazen derin bir ahhh.., &ccedil;ektiren..., bazen buz gibi soğukluğunu hissettiren anılarla, hafızalarımızın vazge&ccedil;ilmezleri oldular. Bu olayları bilmeyen insanlar i&ccedil;in; bu anlattıklarımın, bir anlamı olmayacağını biliyorum. &Ccedil;&uuml;nk&uuml;, &ouml;ğrencilik yıllarımda bile; bu arkadaşlara sahip &ccedil;ıkmamızı anlamayan, hatta bizimle alay eden arkadaşlar vardı.</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">&Ouml;ğretmenlik yıllarımda; bu arkadaşlara yakın olmak ve sahip &ccedil;ıkmak adına yaptığımız bazı davranışlar bile; birileri tarafından hoş karşılanmamıştı. &Ccedil;&uuml;nk&uuml;, onların ge&ccedil;mişlerinde; yatılı arkadaşlara sahip &ccedil;ıkmak gibi, bir gelenek yoktu. &nbsp; O arkadaşlarla, dostluk ve arkadaşlık &ccedil;er&ccedil;evesinde; sahip &ccedil;ıkma adına, b&ouml;yle olaylar yaşanmamıştı ve yatılı arkadaşların, o, duygusal y&ouml;nlerini hi&ccedil; anlamıyorlardı.</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Altmışlı yılların ortasında, tanıştığım bu duygular, seksenli yılların ortasında; tekrar benimle buluşmuş oluyordu. Bu yatılı okullarla buluşma ser&uuml;veni, &nbsp;&ouml;ğretmenlik yıllarımın bitimi olan; zamana kadar devam etti. O nedenle; yatılı olarak okuyan, &ouml;ğrenci kardeşlerim, hep beni alıp; &ouml;ğrencilik yıllarıma g&ouml;t&uuml;r&uuml;rd&uuml;.</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Ge&ccedil;miş zamanda; benim i&ccedil;in, ayrı bir yerleri vardı. Taaa, &ouml;ğrencilik yıllarımdaki arkadaşlarımı evimize g&ouml;t&uuml;rerek misafir ederdim. &nbsp; Onlara yakın olmaktan keyif alırdım. Onlara bir ev sıcaklığı sunmanın, bir g&ouml;rev olduğuna inanırdım. &nbsp;Hatta, unutmuyorum; bazı arkadaşlar, bayram izinlerini bizim evde ge&ccedil;irirlerdi. Bu gelenek, mesleğimden ayrılana kadar devam etti.</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">&nbsp;Bunun bir g&ouml;rev olduğuna inandım. Hayat boyu bu inancım hep devam etti. O nedenle; sayısız arkadaşla yaşadığımız bu hatıraların, &nbsp;beni alıp, bir yerlere g&ouml;t&uuml;rmesi doğaldır.</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Yaşadığım, onca anının derin izleri hep olmuştur. &nbsp;Bu sayede, Gen&ccedil;liğimi, t&uuml;m ger&ccedil;ekliği ile hatırlarım. Kimi zaman h&uuml;z&uuml;nlenir, kimi zaman sevinirim... Unutulmayan hatıraları yaşatan t&uuml;m arkadaşlarıma, dostlarıma y&uuml;rekten selamlar...</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Bu hatıramı okuyan eski dostlarımızın hafızlarında bazı şeyleri canlandırdı isem, ne mutlu bana... Sizleri hep sevdik... &Ccedil;&uuml;nk&uuml;, gariplik, gurbet, insanın vaz ge&ccedil;ilmez bir &ouml;zelliğidir. Onlara sahip &ccedil;ıkmak, dost olmak, sarıp sarmalamak, İnancımızın gereğidir. Biz bu anlamda gerekeni elimizden geldiği kadar yapmaya &ccedil;alıştık.</span></span></p> <p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,sans-serif">Ne mutlu yaşadığı hayat i&ccedil;erisinde, insanların hayatlarına bir yerlerden dokunanlara...</span></span></p>
SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?