Meslek hayatımızın en güzel taraflarından bir tanesi; Ülkenin hangi toprağında olursanız, olunuz. Mutlaka karşınıza; eğitim, öğretim yıllarınıza ait; hatıraları canlandıracak; bir arkadaşımız çıkar, gelir. Sizi mutlu kılar. O an ki, duyguları; anlatmaya kelimeler yetmez. Yaşamak gerekir... yaşamak... Bu gerçeğe, bir de; mesleğinizi severek yapmak, öğrenci arkadaşlarınızla hem hal olmak, onlara olabildiğince, yakın olmak; özelliklerinizi de; eklerseniz, mutluluğu ve aldığınız keyfi, yaşadığınız sevinci, düşünün... Bize bu mutluluğu yaşatan tüm arkadaşlar; aynı mutluluğu defalarca yaşasınlar, isterim. İnsan, yaşadığı müddet içerisinde; hayatın her alanında, yaşama biçimi ile; hal ve hareketleri ile; taşıdığı sorumluluğu biliyorsa; insanca yaşamaya, davranmaya, devam edecek, demektir. Yaptığı iyi ve güzel davranışları, onun aynasıdır. Aynı zamanda, çevre ve toplumda; onun davranışlarının, hareketlerinin; bir yansıması olarak, hayatında yerini alır. Bu her insanın istediği, arzuladığı bir durumdur. Ancak, bedeli çok ağır, sorumluluğu çok fazla ve istenilen hedefe ulaşılması, gayet çetin bir yoldur. Ne mutlu bu yol için, mücadele edenlere, başarılı olanlara... Bu yol; fedakarlık ister, zaman ister, çile ve kedere katlanmayı ister. Bu yolun yolcularında; genellikle, maddi açıdan; gelecek endişesi olmaz. O, endişeyi taşıyanlar; bu yolun yolcusu, asla olamazlar. Çünkü, parayı, zamanı düşünmeden, bir hesap altına girmeden, harcamak; her baba yiğidin karı değildir. İşte, öyle bir buluşma yaşadık. Öğrenci arkadaşlarımızla; İstanbul Kandilli CEMİLE SULTAN Korusunda bir araya geldik. Yıllar sonra da, olsa; insanların birbirlerini aramaları, sormaları, haberdar olmaları, güzel bir olaydır. Senelerce, çatısı altında; eğitim gördükleri okul; bu sorumluluğu onlar vermiş. Bir ideal uğrunda, aynı yola çıkmış insanların; yol boyunca, birbirlerinden haber alma çabası olarak, yorumlamak gerekir. Ne güzel bir duygudur; Kavuşmak, konuşmak, hasret gidermek, sohbet etmek... ALLAH bu birlikteliklerin devamını getirsin. Sonuna kadar yola devam edenlerden eylesin. Özel olarak, benim bu tür organizelere katıldığım; ne bir ilktir, ne de son olacak. Allah bu bedene sağlık verdiği müddetçe; Bu tür buluşmalarda hep olmaya çalışacağım. Ustanın eseri ile; buluşması, gibi bir duygudur. Bastırılamaz... İşin sevindiren tarafı; bu tür organizeleri, tertipleyen kardeşlerimizin bir hayli fazla olmasıdır. Herkes, kendi öğrencilik yıllarını simgeleştiren, mezuniyet senelerine göre; bir başlık altında toplanmaktadırlar. Allah daim eylesin. Sayılarını artırsın. Birliktelik, beraberlik nasip etsin. Aynı ortak noktalarda; keder ve sevinç birlikteliği oluştursun. En önemlisi; Allah'a layık kul, memlekete hayırlı bir vatandaş olmayı nasip eylesin. Bizlere gelince; bu yapılan oluşumlarda ne kadar katkımız ve payımız varsa; o kadar sevineceğiz. Keşke, biraz daha katkımız olsaydı diye; üzüleceğiz. Vatanın geleceğinde; açılmamış çiçekler, güller gibi tanımladığımız; tüm öğrenci kardeşlerimizin; Her birinin, kendi alanında; tıpkı rengarenk güller gibi açtığını, koktuğunu görmekten mutlu olacağız. Ne mutlu sizlere; üzerinize aldığınız yükün farkındasınız, farkında olmaya devam edeceksiniz. Ne mutlu bizlere; o yetişen çiçeklere ve güllere, bahçıvanlık yaptığımız için... Kalın sağlıcakla... Tüm aydınlık günler, gelecek sizleri bekliyor... Bir daha ki; buluşmalarda, kavuşmak dileğiyle... ALLAH YAR VE YARDIMCINIZ, YARDIMCIMIZ OLSUN...