Kırmamak için çok kırıldım canım Bilinmeyen o şarkı, hiç susmuyor içimde Herkesi affettim de kendime buruk kalbim. Açmak için çırpınırken bir hazan mevsiminde Yediğim soğuğun kenarında donmuşum Meğer saray bildiğim bir gönül hanesinde Kendine nezaret olan garip karakolmuşum   Sessizliğim yankılanır sesimin duvarında Kalmak istemesem de kaldığım o yerdeyim Var ile bir yok kalmış ömrümün çuvalında Halkı içine gömmüş  zamansız bir beldeyim Anlamadım ahengi ters giden birşeyler var Belki de bu akortta ben yanlış bir teldeyim Belki de telim doğru emanet bir eldeyim   Leylifer