Eğer göç olmasaydı en kalabalık şehir hangisi olurdu sıralamasında İstanbul ilk beşe zor giriyormuş. Keşke öyle olsaydı. Keşke bu memleket göç nedir bilmeyeydi ve İstanbul orta halli kalabalık kalaydı. Zira; Göç bu ülkeyi mahvetti. Hem terk edilen yer harabe, hem de göçülen yer perişan oldu. Bizi biz eden binlerce yıllık örf, adet ve törelerimiz; 15-20 yılda tarumar oldu. Köyünde sözü sohbeti dinlenen ağır ağır adamlar, gurbette hafif hafif işlere mecbur kaldılar. yüzbinlerce hayal sükûta erdi, rüyalar kabusa döndü. Çiçekler açmadan soldu. Netice; Kalabalık, karmaşık, düzensiz, güvensiz ve obez şehirler. Diz boyu otların sararıp kuruduğu boşalmış virane köyler, İşlenmeyen, sürülmeyen milyonlarca hektar arazi. Biten tarım, tükenen hayvancılık ve can çekişen cemiyet. Göç afeti bizi savurabildiği kadar savurmuş iken şimdi de daha korkuncu ile karşı karşıyayız. BEYİN göçü !!! Eskiden Profesörleri tutamazdık, şimdi ortaokul öğrencilerinin bile gözü dışarda. Avrupa´ya, Amerika´ya gidip oralara hizmet edenler, alkışa tutulup "Bireysel başarı" diye takdim ediliyor. Bu bir cinnet hali olsa gerek ama Daha acısı da şu ki; Bu meseleyi çözmesi gereken Milli Eğitim Bakanlığı; beyin göçünü adeta sevk ve idare ediyor, sanki gönüllü köprü olmuş. Harca, masraf et, zahmet çek, ümit et; Sen besle, sen büyüt, sen yetiştir. Sonra; uçsun gitsin sıcak ülkelere bir daha da yüzünü göreme.. Bizim oraların tabiri ile Ekme de yok, biçmede yok hoş geldin ortakçı.