Birilerinin Adamı Olmak Mı?

Birilerinin adamı olarak bir işe başlamanın hafifliğini, zamanla yaşanılan tecrübelerden görmüşsünüzdür. Kendiniz olacaksınız. Saddam da birilerinin adamıydı. Kendisine biçilen misyon gereği zamanında hep iktidar olmanın avantajlarını kullandı. Ama görev tamamlanınca, bir başka stratejinin gerçekleşmesi için bu defa idam edildi. O sebeple birilerinin adamı olarak hiçbir işe kalkışmamalı insanlar. Zekâsına güvenip “Bugün birilerinin adamı olarak başlayayım, sonra koparım” diye düşünüyorsanız kopamıyorsunuz veya kopartmıyorlar.! Küresel dünya da kapitalist sermaye denilen güçler kendileri için ilgilendikleri coğrafyalarda “ADAM” bulmakta zorlanmıyorlar. Çeşitli faaliyetler ile aktiviteler yoluyla kamufle edilmiş etkinliklerle bu amaçlarına ulaşmanın yollarını buluyor ve gereğini yerine getiriyorlar. Bunlara “Adam” olacaklar, kimi zaman davaları için, kimi zaman inançları için, kimi zaman vatan ve millet için, kimi zaman da PKK lideri katil Apo gibi sahte idealler için inandırılarak yapılandırılırlar. Siyaset sahnesinde de bu rol verme ve “Adam” bulma eylemi dünyanın her yerinde yapılmaktadır. Özellikle gelişmekte olan, sömürüye açık toplumların yaşadığı coğrafyadaki devletlerde uygulanıyor. Politik hayatta her zaman sadece kendi olan insanlar hep kazanmışlardır. Ne zaman ki birilerinin adamı olurlar, işte o zaman sonun başlangıcı gelmiş demektir. Belki bu dönemlerde yüksek görevlerde bulunabilirler, önemli mevkileri elde edebilirler fakat sonları mutlaka iradeleri dışında sonlanmıştır. İnsanlar ne için böyle bir yola girdiğini bilmiyormuş gibi davransalar da aslında ihtiraslarının esiri olarak, sırf güce ulaşmak adına girdiklerinden eminler. Bunları bazen insanlara hizmet etmek adına, bazen demokrasiyi kurtarmak ve sistemi rahatlatmak adına, bazen de kendini en akıllı zannettiği için başvurduklarını bilinçli bir şekilde biliyorlar. Ama halk zannediyor ki o insanlar fedakârlık yapıyor, çok zeki ve çalışkanlar. Aslında olunması gerektiği dönemlerde oluyorlar . Fakat ileri gidince veya deşifre olmaya başlayınca, imha edilmesi gereken dönem gelmiş demektir. Bazen de bu birilerinin adamları olarak işe başlayan kişiler, akıllarının arkasında saklı tuttukları amaçlara yönelmeye başladıklarının emarelerini ortaya koyunca veya yaptıkları işten vicdanen rahatsızlık duyacak seviyeye gelip, doğru işleri yapmaya başlayınca, endişeniz olmasın kalemi kırılıyor. Makamlar insanları küçültüyorsa, bu makamın küçüklüğü anlamına gelmez. İnsanlar bulundukları makamların ağırlığına göre kendilerini taşıyamıyorlarsa bu durum tamamen kişiseldir. Kişiler bulunduğu makamdan güç almak yerine o makamlara güç katmalıdır. Bürokrasideki görev yapan insanların üreten, çalışan, projelerle topluma kendi alanı içerisinde faydalı olan, vatandaşı küçümsemeden, işlerini kolaylaştıran ve yapan bir davranış sergilemeleri kendilerine güç verecektir.       Taş yerinde ağırdır. Temsil ettiğin devletin tüzel kimliğine zarar getirmeyecek ehemmiyette olmalıdır insanlar. Devleti temsil eden kişilerin halktan uzak durması, kendisini onlardan bir parça gibi olmak, içlerinden birisi olmak, yakın olmak, iç içe durmak ve güven duyan, güven duyulan, varlığından mutluluk duyulacak kadar sevilen bir kişi olmak lazımdır. İşte bu model insanlar, kesinlikle halkın gönlünde kurduğu tahtı yıllar sonra bile muhafaza eder. Vatandaşlarımız kadir kıymet bilen, kadirşinastır. Onların gönül hazinesi o kadar doludur ki yeter ki gönüllerine girin. Diyorum ki birlerinin adamı olarak bir işe başlamaktansa, insanların kendileri olması daha hayırlıdır. Atalar hiç boş konuşmamışlar. Gâvurun ekmeğini yiyen, gâvurun kılıcını çeker, diye. Boşuna söylememişler….