Çanakkale

Tarihimiz boyunca birçok savaşta yer aldık. Bazıları mağlubiyet bazıları ise şanlı zaferlerdi. Her zaman ülkemizi bölmek ve parçalamak isteyenler oldu. Düşmanımız hiç eksik olmadı. Ama biz bu düşmanların hepsini yenmeyi başardık. Ne kadar uğraşılarsa uğraşsınlar Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır. Bu uğurda verilen canlar, dökülen kanlar unutulmayacak ve unutturulmayacaktır. Bu unutulmaz zaferlerden biri Çanakkale Zaferidir. 18 Mart 1915 tarihinde düşmana Çanakkale’nin geçilmez olduğu gösterildi. Çanakkale Boğaz’ını geçip İstanbul’u işgal etmek isteyen İtilaf Devletleri 18 Mart 1915 tarihinde bu işgalin mümkün olmadığını anladılar. Birleşik Donanma ağır kayıplara uğratılmış ve deniz harekâtından vazgeçmiştir. Daha sonra Britanya, Fransa ve Anzak kuvvetleri kara harekâtı düzenlemişlerdir. Fakat her ne kadar uğraşsalar da savunmalarımızı aşamamışlardır. Ve 1915 Aralık ayı içerisinde bu kuvvetlerin hepsi Gelibolu Yarımadasını tahliye etmiştir. Çanakkale’nin geçilemeyeceğini anlamışlardır. Gazi Mustafa Kemal Atatürk Çanakkale Savaşı’nı şöyle anlatıyor; “Bomba sırtı vakasını anlatmadan geçemeyeceğim. Siperler arasında mesafe sekiz metre, yani ölüm muhakkak… Birinci siperdekiler, hiçbiri kurtulmamacasına kâmilen düşüyor. İkincidekiler onların yerine geçiyor… Fakat ne kadar gıpta edilecek bir itidal ve tevekkülle biliyor musunuz? Öleni görüyor, üç dakikaya kadar öleceğini biliyor, hiç ufak bir korku ve endişe göstermiyor, sarsılmak yok. Okuma bilenlerin ellerinde Kur'an-ı Kerim, cennete gitmeye hazırlanıyorlar. Bilmeyenler Kelime-i Şahadet getirerek yürüyorlar. Bu, Türk Askeri'ndeki ruh kuvvetini gösteren şayan-ı hayret ve tebrik bir misaldi. Emin olmalısınız ki, Çanakkale Savaşları'nı kazandıran bu yüksek ruhtur.’’ Bu savaşın sonunda verdiğimiz şehit sayısı binler ile ölçülüyordu. Bu şehitlerin hepsinin tek amacı ülkeyi parçalamaya çalışanlara karşı gelmekti ve bunu içlerinde bulunan vatan sevgisi sayesinde başardılar. Tereddüt etmeden sonunda ölüm olduğunu bile bile mücadele ettiler. Çünkü biliyorlardı uğruna ölecekleri bir şey vardı. Vatan! Verdiğimiz bu şehitlerin sayesinde şu an bu topraklarda yaşayabiliyoruz. Bu toprakları bize onlar emanet etti. Bizim bu emanete sahip çıkmamız gerekir. Her türlü düşmana karşı bu vatanı savunmalıyız. Hem dışarıda olan hem de içimizde olan düşmanlara karşı. Dışarıda olan düşmanı görmek kolaydır. Fakat içimizde bulunan öyle kolay fark edilmez. Çünkü bir ülkeyi yok etmek istiyorsanız içeriden de işgal etmeniz gerekir. Ülkenin dilini, dinini, tarihini, kültürünü yok ederseniz eğer dışarıdan işgal etmenize gerek kalmaz. Bu değerleri yok etmek ülkenin kimliğini ve benliğini yok etmek demektir. Bu değerler olmadan o ülke kara parçasından başka bir şey değildir. Bu bahsettiklerimi yavaş yavaş yapmaya çalışanlar var. Tarihi unutturmaya çalışanlar var. Benliklerimizi yok etmeye çalışanlar var. Başaramayacaklar. Gelecekteki nesillere verebileceğimiz en büyük miras bu topraklardır. Tarihimiz ve kültürümüzdür. Bunlar gelecek nesilleri şekillendirecek, onların içine vatan sevgisini işleyecek olan değerlerdir. Bu sevgi sayesinde topraklarını ve değerlerini bir arada tutabilecek güce sahip olacaklardır. Bu değerler unutulmamalıdır. Çünkü bu değerlere sahip olmayan insanlar çok kolay manipüle edilebilirler. Çünkü uğruna savaşacağı bir şeyi yoktur. Koyun gibi sadece ona söyleneni yaparlar. Hayatta bir amaçları yoktur. Bu kişiler ne kadar artarsa durum o kadar kötüleşir. İşte o zaman düşmanın gelmesini beklememize gerek kalmaz çünkü zaten kendi içimizde parçalanmış oluruz. Bizler bu tür insanların her zaman karşısında olacağız. Unutturmaya çalışanlara inat bizler hatırlatacağız. Bu ülkenin değerlerini her zaman koruyacağız. Bu değerlerin geleceğe aktarılması için elimizden ne geliyorsa yapacağız. Çünkü bizi biz yapan bu değerlerdir. 18 Mart da Çanakkale de bütün emperyalist devletlere karşı verdiğimiz mücadele ile etnisitesine, inancına bakılmaksızın bütün toplum olarak birlikte tarihe “ Ne Mutlu Türk’üm Diyene!” bilincini yerleştirdik.