Yağmurlar bestelenir acının kirpiğinde Düşse bir tel yüzüme  dileğinde asılır Aynalar yabancıdır beni her gördüğünde Bedene çivi ruha dertten zımba basılır Elimin yetmediği yerdedir kalbim; Tutanı olmasa da akıllanmaz atmaktan Ah'tan inciler dizdim ömrüme santim santim Güneş hiç uslanır mı, gün devirip batmaktan?   Boşvermeyi de boşverecek kadar boşverir bazen insan Kaldığın kadar gidersin, sevdiğin kadar yanar Gün gelir kırılır kalem, kalmaz mürekkep yazan Gökkuşağından da gülüm yağmurlar kanar Zamanın baharını beklemekten yoruldum Çiçek açan sam yelli her mevsimden kovuldum Olduğu gibi kabul ettiğim her şeyden reddedildim Gökte parlak ay oldum, siyahla setredildim   Şimdi ben bana kalabalığım, ben bana dağınık Mutluluk  yaban elde, hüzünse pek tanıdık Öyle bir ömre kondu ki gelip de çatmış zaman Öylece bırakmış beni, bende ben yokum kalan Gönlümde kanadından habersiz kelebekler besledim Artık o gururumu susturup kafesledim Ve şimdi şiir tüter elimdeki yürekten Gel, tut da kaldır düşüyorum, geçmişe yürümekten... leylifer