Hayat hicaz bir şarkı, gönül telini her mızrap çalamaz mirim, burası bir beden pazarı. Nefsini hakka satamazsan aşk alamazsın ve unutma toprak her bedeni saran alıcı...Hayat masal gibi başlar anlatsan roman, düşününce fıkra ölünce senden geriye bir mezar taşı kalır bir de hikaye.İnsan zaman yolcusudur aslında.Anılarıyla geçmişe, hayelleriyle geleceğe, an itibariyle bu zamana bağlıdır.Ama düşünse ki, dikenli tele takılmış bir kelebek misalidir koca ömür dediği.Acılarsa yaradanın aşk kamçısıdır, bunu böyle bilirsen koşarsın şu hayatta, niye ben, dersen diz çöktürür hay/at sana.Hayat dediğin ayarlı adam sever, hem de ince ayar sever. Eğilmeyecek, bükülmeyecek, kula kulluk etmeyecek, el etek öpmeyecek, sevdim mi yürekten sevecek, savaşmayıda bilecek, kaybedince adam gibi kabullenebilmeyide.Aslının toprak olduğunu bilecek ama hayatta çamurlaşmadan yaşamayı seçecek.Yaşama katlanmak için şu kuralı da unutma, ölümün dindiremeyeceği acı, zamanın silemeyeceği anı yoktur. O zaman ne kaderinin hakimisindir ne mahkumu.Ne hayata eğ başını, ne de kibirlenerek kaldır başı. Ve senin için canını verecekler için öl, ölecek olsan da düşmanların için dirilerek yürü.Hayat kısa bir düştür, sonu çabuk biten, ne gelmiş, ne gitmiş dedirten, can ten kafesindeyken, değerini bil,ne kafesten çıkmak için can at, ne de canının sahibine ihanet et...Hayat bir çok tuzaklarla dolu bin bir istikamettir. Kimi serin bir gölgelik görünüp sonu, ateştir, kimi ateşten gömlek giyinip, aşk ehli olmaktır. İstikameti  Allah olana cennettede, dünyada da ateşe talip olmaktır.Eeeeee yeter ettin artık çekemem hayat senin nazını dersen azizim o zaman,  ne tele dokun ne de mızrabı incit...