Aile çatırdıyor kimin umurunda... Üstelik  evlenme  yaşı  gittikçe yükseliyor. Evli  olanlar ise, çocuk  istemiyor. Herkes  kendi  rahatının peşinde... Gelecek ile  ilgili  planlarlda  kalabalık ve  çok çocuklu  aile,  gittikçe  yok oluyor... Az, öz denilerek  çocuk sayısı  azaltılıyor.BOŞANMALAR  SONRASI  yaşanan aile  içi şiddet  sarmalı gittikçe  yükselmektedir... Kaybedilen  canlar,  dağılan aileler,  perisan olan  çocuklar... Cinayetler, intiharlar... İşin özeti  olarak  anlatılabilir...Bakanlık çok çocuklu ailelere  özendirici  takviyeler  yapması  lazım. Çalışanlar açısından  vergi  indirimi bile, teşvik edici olabilir. Ev  hanımı denilen ANNE görevini  üzerine  alan bireyin ne kadar  zor bir  görevi üzerine  aldığını  düşünerek, her  türlü  Devlet  desteğini  yanında  hissettirmek gerekir. Buna sigortalama, emeklilik,  hakları da  ilave edilebilir...Boşanma toplumda zirve yaptı. Buralara nasıl gelindi, kimse konuşmuyor ancak sonuçları konuşuluyor... Aile  kavramı yıpranıyor, kimin umurunda önceliklerimiz var... Maçlar, emek günü, siyaset, magazin, tv izlemek, protestolara katılmak, TV izlemek, dizi seyretmek... Arkası yarınları kaçırmamak, günlük rutin işlerimiz dir. Bu kadar iş içerisinde; Aileyi kim düşünecek ?  Üstelik aile içerisinde iletişimin  gittikçe  yok  olduğu bir  gerçek ile  karşı,  karşıyayız. Baba, Anne,  çocuklar arasında aynı çatı altında olmalarına  rağmen yeteri  kadar ieltişim yoktur.  En çarpıcı olanı ise; parçalanmış ailelerde hayatlarını devam ettirmeye çalışan parçalanmış ailelerin çocukları... Hoş, Aile içerisinde kendi çocukları ile, bir yabancıymış gibi, yaşayan Aile büyükleri gerçeği önümüzdedir. Böyle olunca parçalanmış Aile çocuklarını, gelecekte neler bekliyor. Hangi sorunlar karşımıza çıkacak bilinmiyor. Bilinen gerçek ayrılmış ailelerin arkasında bıraktığı dram, hüzün, acı ve sorunlar yumağıdır. En acısı kontrolsüz kin ve şiddet. Her gün önlenemeyen şiddet olaylarına bir yenisi ekleniyor.Bunca probleme rağmen; daha değişik sorunlarla sokaklara terk edilmiş çocuklar… İlaveten çeşitli bağımlılık olayları… Kısacası sıkıntı, problem. Birde bunlara ilave organ mafyası, dilendiricilik mafyası, çocuk sömürüsü her alanda alabildiğine devam ediyor. Olsun önemli değil, bugün yaşanmaya değer mantığındaki insanlar… Hayat devam ediyor. Rahatlık, vurdumduymazlık, bananecilik, umurunda olmamak, bir başkasının meselesini görmemek, başkalarının acısını hissetmemek zirve yapmaktadır. Toplumsal duyarlılık yaralanmıştır. Benden olmayanın acısı beni ilgilendirmez, mantığı ile karşı, karşıyayız. Toplumsal duyarlılığımız, kendimizden gördüğümüz, kendimize yakın hissettiğimiz insanlar için, geçerli hale gelmiştir. Sokaktaki insanın, yardım çağrısı bile, kulaklarımız tarafından duyulmamaktadır.Bütün bunlara aldırış etmeyen insan toplulukları. İnsanımı nasıl kurtarırım çaba ve gayretinde olmayan kitleler. Ülkemden birbiriyle uyumu olmayan insan manzaraları. Kendi düşüncelerinin dışındaki düşünceye sahip olan, insanlara yaşama hakkı bile tanımak istemeyen vatandaşlarımız. Kendi Ülkesindeki bu kadar olumsuzluklardan haberi bile olmayan duyarsız insanlar. Çevrede olup  bitenden hiç  haberi olmayanlar... Bu sorunlar ortadan nasıl kalkar, bunun olumsuzluklarından nasıl kurtuluruz, diye çaba ve gayret sarf eden insanımız yok değil, ancak yeterli değil. Devlet desteği ve maddi destek mutlaka şarttır. Çünkü, toplumların geleceği; Aile yapılarının, arkadaşlık ve dostluk bağlarının güçlü olması ile ilintilidir. Her alanda paylaşımı, dayanışmayı unutmuş komşuluklar...Bu manzaralar olumlu hale dönüştürülmediği zaman yukarıda sıraladığımız olumsuzluklar devam etmeye aday gözükmektedir. Bu konuda öncelik Tüm insanlarımıza düşmektedir. Cami yapımına önem gösteren insanlarımız, sokaklarda yaşayan çocukların meselelerine de önem göstermek zorundadır. Cami yapımının önemi kadar, camiye gelecek olan insan yetiştirilmesi de o kadar önemlidir. O sokaklardaki çocuklar uzaydan gelmediler onlar da bizim insanlarımız. Bugün, Ülkemizde kayıp insanlar ve onların var olan onlarca sorunları ortadadır.   Aile sorunlarından başladık, sokak çocuklarının sorunlarına ulaştık. Neden, çünkü bütün bu sorunların kaynağı zayıf ve güçsüz, Aile bağlarının var olmasından kaynaklanmaktadır. Bu tür Aile oluşumunun onlarca nedeni vardır. Başta ekonomik yetersizlik, birbirine saygılı olmamak, İnanç eksikliği, kötü alışkanlıklara müptela olmak, gibi kendilerinden kaynaklanan nedenler ...Çevreden kaynaklanan olumsuz davranışlar, kötü örnekler, çevre sosyal baskısı, kötü davranışlara yönlendiren medya, sokaklar, idealist yetiştirilmeyen başıboş gençler, en büyük etkenlerdir. Bu çevrenin böyle olmasında Resmi kurumlar da dahil herkesin sorumluluğu vardır. Aile içerisinde bizden sınırsız sevgi ve ilgi bekleyen çocuklarımızdan, Aile yakınlarımızdan işe başlamak gerekir. Bu alanda, kimsesiz çocukları aile ortamlarına kavuşturan çalışmaları, destekliyoruz. Bakmadığı halde çocuğunu yurt ortamına bırakmak isteyen insanların; bu isteklerine devlet desteği vererek; kendi yuvalarında hayatlarını devam ettirme gayretlerini, uygulamalarını ayakta alkışlıyorum. Ancak  bu  hizmet  daha  geniş alanları  kapsamalıdır... Sonuçlar ortada. Acil çözümler bekleniyor. Ülkede o kadar gereksiz gündem var ki; Asıl olan; Hem Devletimizin hem Milletimizin geleceğinde önemli yer tutması gereken asıl meselelerimizi unutuyoruz.  Geleceğe bizi güçlü yapılanmalar taşır. Sahte gündemler değil. Sahte gündemler sabun köpüğü gibi gelir, geçer.Devletimizin ve Milletimizin geleceğini düşünen tüm sorumlu insanlar bir kez daha bu olumsuzluklar üzerinde kafa yorsunlar ve çözüm üretmeye çalışsınlar. Yoksa problem gittikçe büyüyor. Bunun böyle olmasında toplumu oluşturan tüm insanların sorumluluğu olduğunu bir kez daha hatırlatalım… Gelecek günler aydınlık olsun…