Hayatın Kendisi

Hayatın kendisi dediğimizde, aslında içerisinde her şeyi barındırır. Bu biraz da bizim hayatın içerisinde neleri gördüğümüz, nelere anlam yüklediğimiz ve neleri içerisinde dahil ettiğimizle doğru orantıda. Sabah uyandığınızda, mutlulukla yataktan fırlayarak gittiğiniz işiniz, okulunuz da olabilir. Eve dönerken kendisinden hüzünle ayrıldığınız bir dostunuz da olabilir. Her gün bir umutla doğar güneş, batana kadar o güneş hayat neler gösterir bize. Sürekli koşarız, iş güç.. Heryere yakınlaşırda kendimize uzaklaşır, kendimize yavaşlarız. Tam bitti sondu derken, hayat bir son dakika golü daha atar filelelerimize. Yine de severiz hayatı. Hayatı aslında, kendisine rağmen severiz. Rağmenlere rağmen. İçinde olduğumuz sürece bir kiramız vardır ödememiz gereken. Yaşadığımız sürece bir bedel öderiz, yaşamda kalma bedeli. Doğumlara seviniriz, bir yandan ölümlere üzülürüz. Kalabalık bir kentin ortasında bazen yapayalnız olmak isteriz, yalnızken de kalabalığın ortasında olmak. Bugün çok sevdiğimiz sevgilimiz yarın bir yabancı, bugün hiç güvenmediğimiz bir arkadaşımız yarın dostumuz olabilir. Değişen duygularımız, gelişen kimliğimiz ve her güne farklı başlayan düşüncelerimizle hayatın kendisiyiz aslında. Herkes doğduğu yerin toprağına benzer derler, bu hayatın içinde doğan herkes benzer birbirine. Görünmeyen sicimlerle bağlanır. Ama kaçımız gerçek manada yaşar bu hayatı? Yaşamak nefes almak mı sizce? Yaşamak koşmak mı merdivenleri? Yaşamak azimle çalışmak, yaşamak fazlaca okumak, yaşamak direnmek mi sizce de ? Yaşamak gerçekten yaşadığını hissetmekte saklı bence. Bu hisleri nerde, nerede ve nasıl buluyorsan oraya aitsin aslında. Yanılabilirsin, aldatılabilirsin, güvenin sarsılabilir belki de defalarca, bin iyilikle gittiğin kapılardan bin tane kötülük görerekte dönebilirsin. İşte o an düşünmeyi unuttuğun bir gerçek saklı derinlerde. ''Ben ne yaptım,bu böyle oldu deme''. Ne öğrenmem gerekiyor, de. Hayat bana bir şeyler öğretmek için bazı olaylar gönderiyor, farkındayım de. Hala tesadüflere ve bunun gücüne inanmıyor olamazsın. Hayatın kendisi birbiriyle bağlantılı ve örüntülü. Kader ağlarını örüyorsa, bu ağın içinde her şey vardır. Gece yatağıma yattığımda en çok şunu düşünürüm. Bugün hayattan ne öğrendim? Bugün hayat bana ne öğretti? Kavgalar,ayrılıklar küslükler, sana bir şeyler öğretmeye çalışıyor hiç düşündün mü? Yağmurun sele dönüşmemesi için, belki güneşin daha çok ısıtması için oluyor tüm olanlar. Arkana yaslan, ve hayatın kendisinin içerisinde her şeyi barındırdığını önce kafanda düşün. Yaşıyorsam bir bedeli var deme, bu bedelden öğrendiklerimle yoluma devam edeceğim, de. Dününden mutsuzsan, dünü bugün ve yarında tekrarlama. Yaptıkların her zamankinden farklı şeyler olsun. Unutma bu hayatta değiştiremeyeceğin, dönüştüremeyeceğin ve atlatamayacağın bir şey yok. Sen inanırsan.. Satırların bu kısmına kadar geldiysen, gülümseyerek başla şu dakikadan gerisine. Yada ağla bağıra bağıra. Ama dondurma duygularını bırak aksınlar ve ait oldukları yeri bulsunlar. Sana bir şey söyleyeyim mi? İnsan en çok zamanı durdurmak istediği yerlere aittir. İşte buda kendisi hayatın. Hayatını sev ve kendini ait hissettiğin yerlerde durdur zamanı. Sevgilerimle..