At ile arpayı dövüştürdüler. Göl ile balığı, Su ile çiçeği renk ile kelebeği. Kuş ile gökyüzünü düşman ettiler. Ve kadın ile erkeği rakip saydılar birbirlerine. Kerem ile Aslı´yı Ferhat ile Şirin´i Leyla ile Mecnun´u kavga ettirdiler. Ne sevgi kaldı, ne hürmet, ne de ülfet. Öksüz kaldı sevdalar. Yetim kaldı şiirler. boynu bükük kaldı adanmış besteler. Yerini; kavga, acı ve pare pare olmuş yürekler aldı. Allah birbirlerini sevsinler diye yaratmıştı. Dünyalık uğruna, birbirlerinin Dünyasını yıkmayı seçti kulları. Yazık ettiler, hemde çok yazık... (H.M)