<p>Bir video kaydı düştü önüme.</p><p>Elleri öpülesi bir nine.</p><p>Bembayaz başörtüsü.</p><p>Nura gark olmuş, bir yüzü var.</p><p>Hani "Osmanlı" derler ya, aynen öyle.</p><p>Torunu soruyor o da cevap veriyor.</p><p>"Nine sen öbür evlatlarınınkini söylüyorsun da babamı niye hiç adıyla çağırmıyorsun. Sebebini babam da bilmiyormuş" diyor.</p><p>Dinledikçe insanı mest eden vakur, haya ve edeple anlatıyor.</p><p>"Kızım karşı komşumuz Nezaket Hanım var ya, işte onun babanla aynı isimde bir oğlu kuyuya düştü öldü. Çok ağladılar, çok yandılar. Konu komşu hepimiz de çok yandık. Ben komşumun yüreği incinmesin, oğlunu hatırlayıp üzülüp ağlamasın diye babanı kendi evimizde bile adıyla çağırmadım. 40-45 sene olmuştur" dedi. </p><p>Gözlerimdeki yaşı daha fazla tutamadım.</p><p>Allah’ım bu nasıl bir edep, bu nasıl bir incelik bu nasıl bir yüce gönüllülük.</p><p>Biz iyilik namına her ne isek ve her ne etmişsek, işte bu analarımıza borçluyuz.</p><p>Onlar necip milletimizin, aziz manevi mimarları.</p><p>Bir de bugünkü halimize bakın...</p><p>İnsanın yüreği parça parça eline geliyor sanki. </p><p>Hikmetli sözdür.</p><p>"Kadın düşerse memleket düşer"</p>