At ile arpayı dövüştürdüler. Göl ile balığı, Su ile çiçeği renk ile kelebeği. Kuş ile gökyüzünü, düşman ettiler birbirlerine. Ve kadın ile erkeği; rakip edip bitmeyen bir yarışa soktular. Kerem ile Aslı´yı Ferhat ile Şirin´i Leyla ile Mecnun´u kavga ettirdiler. Ne sevgi kaldı, ne hürmet, ne de ülfet. Öksüz kaldı sevdalar. Yetim kaldı şiirler. Adanmış bestelerin yerini; kavga, acı ve pare pare olmuş yürekler aldı. Allah birbirlerini sevsinler diye yaratmıştı. Dünyalık uğruna, birbirlerinin Dünyasını yıkmayı seçti kulları. Yazık ettiler, hem de çok yazık...       ***