Yağmurları derledim çorak yüreğine Bilirim vefalı eller ağırdır bileğine Bir mezarın üzerine bıraktım buketimi Az kaldı yokluğa kalkmalı en son gemi Kaybedenler listesi dolmuş benim isimle Günyüzü ışığından tek nasib Kara kara toprak kalmış sadık iki gözümde Ne güvendiğim dağlar var benim Ne dayandığım kaleler artık Aldığım yeni kumaş, yamasız yine yırtık Sessizlik lokma lokma boğazımda bir düğüm,  Tezatlık vücut bulmuş birbirine kördüğüm Neden çetrefilli muamma; Ayna dışında kalan baktığımla gördüğüm? Şimdi elde var, elde yoklar Çarpar çarpanlar, kalmamış sabrı yoklar Belli ki bölünmüşüm, azdan çoka dönmüşüm Gayri susacak kadar konuşasım kalmış Gülecek kadar hüznüm. Ve gidecek kadar kalasım kalmış Ölecek kadar ömrüm...   Leylifer