Cenazesi olana, komşuları yemek getirirlerdi eskiden. Bir gölge gibi, edeplice ve gösterişsiz... Hem de üç gün boyunca... Hem acılı komşuları matemlerini yaşayabilsin, hem de uzaktan gelenlere ikram edilsin diye. Ya şimdi ? Taziye evi mi, şölen evi mi beli değil. Yarım saat önce can paresini defnetmiş bir insana; "Bir ayran daha ver, iki paket daha uzat" nidaları arasında, yemek servisi yaptırmak, reva mı? Böyle bir yamyamlık töremizde yok, Dinimizde zaten yok. Öyleyse nerden geldi bu çiğlik? Kim getirdi? Kimler neden hemen peşine düştü? Anlamak mümkün değil. Cenaze sahiplerinden, üç öğün yemek veren de varmış, üç gün sürdüren de... Hatta masraflar için, matemini erteleyip kredi çekerek Bankaya borçlananlar da... Ne oldu bize Allah'ım ? Hemen yanlarında bu yemek telaşı yaşanırken, komşuları ne yapıyor. Öylece seyir mi ediyorlar tüm olanları ? Hiç mi utanmıyor, hiç mi mahcup olmuyorlar. Ya yiyenler? İnsanları buna mecbur edenler... Onlar nasıl bir mahluk öyle. Yiyen ağız utanır derlerdi eskiler. Bu dahi ters yüz oldu. Şimdi; Utanmazlıkları kadar yiyip içiyorlar... Haydar MERMER