Alemi inkişafla cihanı şümul görse Gönül gözü bulmayan baş gözü zayi eder Kelime istincamı manalardan ağ örse Gönlü doğru olmayan hakk sözü zayi eder   Her ruhun girdabında aşikardır yaradan Her bir renk südur eder intizamla karadan Yürekler ölmüş demek kan akmazsa yaradan Kabuğu kırık akıl can özü zayi eder   Kul kendi söküğünü karşıda yamar imiş Herkes merdivenini sağlama dayar imiş İnsanı insan eden niyette ayar imiş Yoksa ilmek sökülür ters düzü zayi eder   Bir nihayet seyrinde demlenir ömür biter Muallak aşinadır müpheme meyil gider Oldum sanan gayrıya olmuşsun deyip yiter Sanma saman alevi bir közü zayi eder   LEYLİFER