Üstadın tabiri ile; ´´Bir hayata çattık ki, hayata kurmuş pusu.´´ Böyle yaşamayı biz mi istedik? Yoksa, Birileri bize, bunları yaşamaya mecbur mu tutuyor? Bize medeniyet, diye sunulan; her teknolojik ilerleme, bizi bizden alıp, götürüyor... Meçhul, sonu bilinmeyen yerlere... Şimdilerde cep telefonu çılgınlığı yaşanıyor... Öz çekim yapacağım diye; kaybedilen canlar... Anne ve Baba, gerçeğini dahi algılayamamış genç nesiller... Kendilerini arkadaş guruplarının ortasında buluyorlar... İşte O zaman; gelsin tehlike çanları... Başlasın her türlü bağımlılıklar... Sevgisizlik her alanda almış, başını gidiyor... İşte O, genç bulamadığı, sevgiyi; Sahte ilişkilerde, sanal sevgilerde muhabbetten uzak bir şekilde; birilerinde bulduğunu sanarak, kendisini her türlü tehlikeye açık hale getiren, yolculuğa çıkıyor... Amma ne yolculuk... Ne önü belli ne sonu...