<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">Bugün yaşadığım bir olay, beni insanlığımdan utandırdı. Sokakta dilendirilen çocuklardan bir tanesi yaklaşık dört yaşlarında kaldırımın üzerinde ağlıyordu. Neden ağladığını sormak için yanaştım. Sordum cevap alamadım. O, ağlamaya devam etti. Ancak eline para sıkıştırdım...</span></span></p>
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">O an tüm yakınlarım olan küçük çocuklar aklıma geldi. Onların da bir evi, yurdu, annesi, babası olsun istedim. En azından bir yakını yanında olsun istedim. Vicdanım sızladı...</span></span></p>
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">Tüm sesimle Dünyaya haykırmak istedim. Neden? Diye... Boşluğa tüm hıncımla bağırmak istedim. Nefesimin yetiği kadar. İstedim ki, nefesim tüm dünyalara yetsin. Sesimi tüm Dünya duysun... Artık haberlerde turizm reklamları kadar dikkat çekmeyen bir başlık okuyoruz. Falan yerde açlıktan çocuklar öldü... Biz yapacağımız tatilin, çocuğumuza kazandıracağımız geleceğin derdindeyiz. Kim takar açlıktan ölenleri! Öyle ya, Dünya sanki bizimdi, hep bizim kalacaktı. Nimetler içinde yüzecektik. Hep yaşayacaktık. Ölmeyecektik... </span></span></p>
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">Tüm Dünya baronlarını bir kez daha nefretle andım. Kinlendim...</span></span></p>
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">Allah'ım sen bilirsin, senin merhametin sınırsız... Bu yavrulara sahip çıkamadığımız için bizi affet...</span></span></p>
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">Onları yalnızlığa çaresizliğe terk ettiğimiz için, bizi affet...</span></span></p>
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">Maaşlarımızın, gelirimizin ne kadar artacağını hesapladığımız, çevremizde olup, biten tüm olumsuzlukları, çaresizlikleri, yoksullukları görmediğimiz için, bizi affet...</span></span></p>
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">Dünya nimetlerini kazanmak için sarf ettiğimiz enerjimizin, zamanımızın, milyonda birini bu yoksul çocuklara ayırmadığımız için, bizi affet...</span></span></p>
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">Paramızın, malımızın, sahip olduğumuz dünya nimetlerinin, tamamından milyonda bir bile olsa, bu insanlara ayırmayı düşünmediğimiz için, bizi affet...</span></span></p>
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">Evimizde, sıcak yuvamızda, çocuklarımızla, torunlarımızla, vermiş olduğun çeşitli nimetlerini tüketirken, hatta şükretmeyi bile unutmuşken, daha başka nimetler tüketmeyi planlarken, bu kimsesiz, garip, yoksul, çocukların derdine deva olamadığımız için bizi affet... Tüketim çılgınlıklarına ayak uydurarak, israfın zirvesini yaşadığımız için bizi affet... Gelir düzeyimizi korumanın bir yolunun israftan uzak kalmak olduğunu anlayamadığımız için bizi affet... </span></span></p>
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">Mübarek Kurban Ayı içerisinde; yardımlaşmanın, paylaşmanın, hemhal olmanın, zirveye çıktığı, şu günlerde; toplumumuzun kanayan ortak bir yarasını gündeme getireyim, istedim. Sokak çocukları... Sokakta yaşayanlar... Kimsesizler... Garipler... Yuvasızlar...</span></span></p>
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">Bütün bu gerçekleri bildiğimiz halde;</span></span></p>
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">Evet, kurbanlarımızda bile, kaç kilo et alacağımızın hesabını yaptığımız şu günlerde bizi affet...</span></span></p>
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">Sadece senden af diliyoruz. Bu gariplerin, yüzüne bakacak halimiz yoktur... Dünya bir gölgelik olacaktı, biz ise çok değerlendirdik... Durmadan dünyalıkların peşinde koştuk. Yorulmadan koştuk. Doymadık, ne paraya, ne mala, ne mevkiye... O, uğurda hiç yorulmadık... Enerjimiz bitmedi...</span></span></p>
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">Hani bir yetimin başını en azından okşayacaktık. Kavlimiz öyle idi.</span></span></p>
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">Allah'ım sen tüm çaresiz, kimsesiz çocuklara yardım et. Onların Yanlış insanların eline düşmesine müsaade etme. Senin sossuz, sınırsız merhametin onları korusun. Bizler onlar sayesinde edineceğimiz imtihanları kaybettik. Hani muhasara altındaki Suriyeli bir çocuk açlıktan ölmek üzere iken, ne güzel söylemişti. Sana dua etmişti. Açım, Ölmek istiyorum, Cennette ALLAH bize yiyecek verecek...</span></span></p>
<p style="margin-left:0cm; margin-right:0cm; text-align:justify"><span style="font-size:11pt"><span style="font-family:Calibri,"sans-serif"">Sen onları sahipsiz bırakma YA RABBİM...</span></span></p>