“Afyonda bir evde öldürülmüş bulunan 4 kişinin katili, çocuğunu yıllardır göremeyen eski damat çıktı”
Daha önce yüzlerce benzeri olan bir cinayete dair basına düşen haber böyle.
Bu haber ne sıradan bir haber, ne de bu hadise sıradan bir hadise.
Bu hadise; Türk toplumunun son yıllarda daha görünür olan açık yarası.
Bir düşünün lütfen.
Bir babaya kendi öz çocuklarını göstermemekten daha büyük bir zulüm var mı acaba?
Ve maalesef 10 binlerce kadının ilk işi velayetini aldığı çocuklarını, babalarına karşı silah gibi kullanmak oluyor.
Hem de ömür boyu nafaka bağlanıp, her ay tıkır tıkır nafakasını yediği adama yapıyor bunu.
Eski karısı tarafından çocukları yıllardır kendisine hasret bırakılan, öpüp koklayamayan ve oğlunun kızının büyüdüğünü göremeyen 10 binlerce yüreği yaralı, boynu bükük ve dokunsanız ağlayacak babalar dolaşıyor içimizde.
Ondan sonra da işte böyle, hayatı boyunca karakola yolu düşmemişken, katil olup çıkanlar da oluyor maalesef…
Hadi kadın, öfkesinin hırsının kurbanı oluyor.
Ya yanına sığındığı anası babası neden kızlarına mani olmak yerine, bu zulme ortak oluyorlar.
Veya bunun zulüm olduğunu haykıracak aklı başında bir büyük yok mu o evde nine ve dede gibi.
Yok demek ki!
Herkes bir ve birlik olup zalimin yanında yer alınca, ondan sonra da işte böyle “Çocuğunu yıllardır görmeyen baba, eski eşinin evini basarak eşiyle birlikte eşinin ana, baba ve babaannesini öldürdü” diye haber olurlar…
Ve Tanrıcılık oynayanların çıkardığı Rızai İlahiye muhalif kanunlar, yine bir zulme aracı olur, yine bir ocağı batırır, yine bir kurban katil olur ve yine akılsız başın cezasını ayaklar çeker…