At ile arpayı dövüştürdüler.
Göl ile balığı,
Su ile çiçeği
renk ile kelebeği.
Kuş ile gökyüzünü,
düşman ettiler birbirlerine.
Ve
kadın ile erkeği; rakip edip bitmeyen bir yarışa soktular.
Kerem ile Aslı´yı
Ferhat ile Şirin´i
Leyla ile Mecnun´u
kavga ettirdiler.
Ne sevgi kaldı,
ne hürmet,
ne de ülfet.
Öksüz kaldı sevdalar.
Yetim kaldı şiirler.
Adanmış bestelerin yerini;
kavga, acı ve pare pare olmuş yürekler aldı.
Allah birbirlerini sevsinler diye yaratmıştı.
Dünyalık uğruna, birbirlerinin Dünyasını yıkmayı seçti kulları.
Yazık ettiler,
hem de çok yazık...
***