Yağmurları derledim çorak yüreğine
Bilirim vefalı eller ağırdır bileğine
Bir mezarın üzerine bıraktım buketimi
Az kaldı yokluğa kalkmalı en son gemi
Kaybedenler listesi dolmuş benim isimle
Günyüzü ışığından tek nasib
Kara kara toprak kalmış sadık iki gözümde
Ne güvendiğim dağlar var benim
Ne dayandığım kaleler artık
Aldığım yeni kumaş, yamasız yine yırtık
Sessizlik lokma lokma boğazımda bir düğüm,
Tezatlık vücut bulmuş birbirine kördüğüm
Neden çetrefilli muamma;
Ayna dışında kalan baktığımla gördüğüm?
Şimdi elde var, elde yoklar
Çarpar çarpanlar, kalmamış sabrı yoklar
Belli ki bölünmüşüm, azdan çoka dönmüşüm
Gayri susacak kadar konuşasım kalmış
Gülecek kadar hüznüm.
Ve gidecek kadar kalasım kalmış
Ölecek kadar ömrüm...
Leylifer