Ne suyum ne de içmeye tasım var.
Ne çığlığım kaldı ne de sesim var.
Doğduğumdan beri her gün yasım var.
Sen Gazzeli değilsin ki bilesin!
Şiddetli acıdan güldün mü sen hiç?
Ölmeyi kurtuluş bildin mi sen hiç?
Hergün onlarca kez öldün mü sen hiç?
Sen, Gazzeli değilsin ki bilesin.
Kundakta dünyaya küsmek ne demek,
Öfkeden, çeneyi kasmak ne demek,
Narkoz yokken bacak kesmek ne demek,
Sen Gazzeli değilsin ki bilesin.
Saçlar, bir gecede nasıl ağarmış,
Bir ölüden çocuk nasıl doğarmış,
Bir mezara, kaç cenaze sığarmış,
Sen Gazzeli değilsin ki bilesin!
Gün olur yaşayan ölüler kokar,
Bir damla gözyaşı cihanı yakar,
Bir duruş, bir bakış kaleler yıkar,
Sen Gazzeli değilsin ki bilesin!
Sürekli acıyla kul sınanır mı?
Toprak ki, kan ile hiç sulanır mı?
Şehidi olmayan ev kınanır mı?
Sen Gazzeli değilsin ki bilesin.
Yiğit eğilmezse kırarlar elbet,
Yoluna bin tuzak kurarlar elbet,
Susandan da hesap sorarlar elbet,
Sen Gazzeli değilsin ki bilesin.
Bütün dünya sağır, lâl olmuş dili,
Meydanı boş bulmuş iblisin dölü,
Onuru ne bilir, yaşayan ölü,
Sen Gazzeli değilsin ki bilesin.
Yeryüzü çağırır kıyametini,
Sorarlar herkesten hıyanetini,
Gazzeli korudu emanetini,
Sen Gazzeli değilsin ki bilesin.
Nihanî dil aciz yürek sesine,
İnsan olmayanın, Gazze nesine,
Onlar, yürüdüler aşk ülkesine,