İstanbul boğazından geçip Çanakkale´ye doğru süzülen dev gemileri, evin balkonundan görebiliyorum.
Geceleri sanki koca bir şehir yan yan yüzüyormuş gibi görünüyor.
Merak edip araştırdım.
Boğazlardan yılda, her biri on binlerce ton yük taşıyan yüz bine yakın uluslar arası dev gemi geçiş yapıyormuş.
Her dört gemiden biri de, her defasında yüreğimizi ağzımıza getiren petrol tankeriymiş.
Şimdi sıkı durun;
Sadece biri bile tüm İstanbul´u havaya uçurmaya yetecek riske gebe bu gemilerin geçişinden yıllık kazancımız ne kadar biliyor musunuz?
Sıfır TL.
Evet yanlış okumadınız - 0 - TL
Her iki tarafı benim toprağım olan bu iç denizden on binlerce gemi düdük çala çala geçip gidiyor.
Eğer almayı canı isterse, harçlık babından kılavuz kaptan ücreti ödüyor o kadar.
Dünyanın bir başka yerinde böyle bir bedavacılık var mı bilmiyorum.
Ama kendi Ülkelerinde bile her geçişe gidişe para ödeyen adamlar hukuken göl hükmündeki iç denizimizden, beş kuruş ödemeden dil çıkara çıkara geçerken, bize de arkalarından seyretmek düşüyor.
Bırak dünyanın en önemli boğazı olmasını, önemsiz bir kanal gibi geçiş bedeli almamız halinde bile, belki ekonomimizi tek başına ayakta tutacak bir gelir elde edebilecektik ama.....
Zafer sarhoşluğundan olsa gerek, böyle bir zillete imza atarak; elimizi kolumuzu kör düğümle kendimiz bağlamışız. .
Zafer mi hezimet mi?
O ucuz tartışmaya girmeyeceğim ama
Herkes bilsin ki;
Boğazlarda başımıza geçirilen bu deli gömleğini çıkarmak ancak, tüm Dünyaya karşı açıp, kazanmaya mecbur olduğumuz yeni bir savaşla mümkün.
Aksi halde, bu diplomatik zaferin! ceremesini torunlarımızın torunları bile çekecekler.... (H.M.)