Tamam Yeter Sus Sevda

Nilüfer Akıngül

11-01-2022

Sevda Ölçeksiz severdik oysa bir zamanlar Ne gururu vardı sevdanın ne de tartısı. Toplardık bütün bölünmüşlükleri Ne eksisi kalırdı elde ne de artısı Sözün bittiği yerdedir insanın bitmişliği Susmak konuşmaya adakları adardı Bir zamanlar işte bu küçük insan Uçsuz  bucaksız hayalleri kadardı.   Sevda Acılar acırdı bazen bize, şefkatlenirdi birden Bir ihtimal de olsa güzel şeyler sanardık Umudun bitmediği pervane kanadında Nardan nurlara geçmek için yanardık da yanardık Zamanın vefasızlığını saatleri bozduğunda anladım Mekanın vefasını mezarlıklarda. Belki inadımdan inat olamayacak kadar inattım Renkleri inkar ederken sarardıklarında.   Sevda Bir güneşe bir de sana dokunamadım Kitap oldum yazı oldum okunamadım Gülmek nasıl bilemedim ağlamaktan mı? Gönlümü gözyaşımdan sakınamadım Var mıydın yok muydun bilmiyorum da Her varlığın yokluğuna parantez açtı Aşk akıldan bir cüzdü kanatlanarak Biri kaçınca diğeri üç günden kaçtı   Sevda Doğru olmak başka bir şey sevgili Sevdiğini düşünürken yalanları sevdik biz Sessiz sedasız kopar kıyametler tek kişilik Tek kişilik tek yöne gömülür insan Ya ah der ya oh der son nefesteki lisan Kırılınca şiirler alırdı gönlümüzü Ben hiç şiir kırmadım, kıramam  bilmiyorum Öyle uzaklara neden attın ki beni Gelemiyorum belki de gelmiyorum..   Sevda Sen beni sustuğumda anlarsın, Ben seni konuştuğunda. Belki rahatlarsın yokluğuma Koşa koşa böylesine kavuştuğunda. Hayatın renklerini siyahtan çekip aldım Bembeyaz bir sayfada bir noktayla mı kaldım? Hayal ettik; en kötü, gerçek olmadı işte Gerçekler de zaten gerçek değil bu gidişle.   Sevda Parayı veren düdüğü çalıyor da Notayı bilenlere yazık oluyor artık Sözün yittiği yerdedir insanın yitmişliği İnsan dışı jilet, ruhunda yüz bin yırtık Ve her bir yırtığa bir yırtık daha sardık. Akıl gönle sancağını açtığından beridir Her beden her bir ruhun metruk bir meskenidir Öğrenmeli insanlık; En kötü kendin olmak en iyi başkasından iyidir   Sevda Naneler bitsin diye laleler koparırdık Kahkahaya dönüştürürken hıçkırıklarımızı Aynalara ekstradan gülücükler yamardık En çok üç gündü yolculuk kelebek kanadında Menzile varandan ses soluk kesilirdi İyilik ne hafifti kötü insanüstünde İyi insan ihsanda presle ezilirdi Ne kadar iyiydik değil mi Mesela Yaralı güvercinleri acıyarak sarardık Tamam yeter sus sevda Belki de sarmak için onu biz yaralardık...   Leylifer

1677 OKUNMA