Bugün bu alanda örgütlü çalışmanın bedelini; sayıları az olmasına rağmen; sessiz çoğunluğa bu dernekler aracılığı ile yön vermeye çalışmaktadırlar. Tüm meslek gurupları, tüm dernekler... Bunlar kendilerini sessiz çoğunluğun da; sesi kabul etmektedirler. Çünkü, sessiz çoğunluğun sesini yeteri kadar duyuracak ne yapılanmaları, ne yeteri kadar sivil toplum örgütleri, ne meslek teşkilatları, ne de; medya desteği vardır. Üstelik örgütlü olarak çalışmadıkları için; birlikte hareket etme, birlik olma, birbirlerine destek olma gelenekleri de; yoktur. Üstelik cesaretleri de, sınırlıdır...
Örgütlü çalışanlar ise; daha ses getiren daha diri ve canlı görünümlü, birlikte hareket eden, daha cesur davranan, sesli azınlıklardır...
Bu ülkenin bir temel sorunu da; babadan evlada, miras gibi, başkanlıkların, liderliklerin devam etmesi geleneğidir. Bakıyorsunuz, babadan evlada devam eden yapılanmalar. Kimi siyasi hareket oluşumları, Siyasi hareket başkanlıkları, Milletvekillikleri, Akademik kadro yapılanmaları, çeşitli dernek başkanlıkları, futbol hakemlikleri, Çeşitli mesleki teşkilat başkanlıkları, hatta muhtarlıklar... Evet, babadan oğula devam eder. Hatta bu örgütlenmenin başında 40 yıla varan bir koltuğa sahip olma geleneği vardır. Üstelik bu durumdaki adamlar; Ehliyet, liyakat, adalet, kelimelerini en fazla telaffuz edenlerdir. Dilim varmıyor amma; bu tür yapılanmada her kesimden örnekler olduğu için; Ülkemizdeki en mükemmel birliktelik böyle oluşumların devam etmesinde sağlanmaktadır. Bu konuda yeri gelince bir birlerine destek olurlar. Bu örnekler, bir hayli fazladır. Herkes, bir birinin yaptığını görmezden gelir...
Hatta bir-çok konuda anlaşamasalar bile; dolaylı olarak bu konularda bir birlerine destek verirler...
Bu tür derneklerden Ülkemize mal olmuş, yarı resmi sayılacak yapılanmaları; kendilerinden başkasına kaptırmak istemezler. Bazen, kendi içlerinde kavgalı, dövüşlü, genel kurullar yaparlar. Başkanlık önemlidir...
Evet şimdilerde moda; Devlet idaresinin her yaptığı oluşuma, icraata, karşı çıkma eylemidir. Bu nedenle, bir bakmışsınız sokakta, bir caddede, bir kafede, bir stadyumda, bir toplu taşım aracında, hatta Devlet dairesinde; birileri yanınızda avazının çıktığı kadar bağırmaya, marş söylemeye başlar... Neden? Çünkü, O bağırarak, ses çıkararak; kendinin çoğunlukta olduğunu ifade etmek istemektedir... Karşı tarafı susturmayı, yıldırmayı, hedef almışlardır.
Hadi bakalım, sessiz çoğunluklar, siz seslerinizi ne zaman çıkaracaksınız? Ülke hepimizin olduğuna göre; haklı ve doğru icraatların yanında olmak gerekmez mi?
Şairin dediği gibi; ´´ Biz, kısık sesleriz...´´
Bitti...