Alemi inkişafla cihanı şümul görse
Gönül gözü bulmayan baş gözü zayi eder
Kelime istincamı manalardan ağ örse
Gönlü doğru olmayan hakk sözü zayi eder
Her ruhun girdabında aşikardır yaradan
Her bir renk südur eder intizamla karadan
Yürekler ölmüş demek kan akmazsa yaradan
Kabuğu kırık akıl can özü zayi eder
Kul kendi söküğünü karşıda yamar imiş
Herkes merdivenini sağlama dayar imiş
İnsanı insan eden niyette ayar imiş
Yoksa ilmek sökülür ters düzü zayi eder
Bir nihayet seyrinde demlenir ömür biter
Muallak aşinadır müpheme meyil gider
Oldum sanan gayrıya olmuşsun deyip yiter
Sanma saman alevi bir közü zayi eder
LEYLİFER