Şehit haberleri olduğu gün elim kaleme gitmiyor.
Nutkum duruyor.
Söz boğazıma düğümleniyor.
Elim ayağım titriyor.
Hele hele her ite köpeğe sahip çıkıp da; şehitler için dilleri lal olanların; iki bin yüzlülüğü midemi bulandırıyor.
Tiksiniyorum hepsinden.
Onlardan, onları sevenlerden, alkışlayanlardan, yar ve yaran olanlardan, destek çıkanlardan ve zerre muhabbet duyanların hepsinden dağlar kadar tiksiniyorum.
Polise bomba atan sıpayı "ekmek almaya gidiyordu" yalanıyla bayraklaştıran namussuzların; tabuta sığmayan yiğitleri sırtından vuran it enikleri aleyhine hiç kelam etmeyip bir de, arsız arsız sırıtmaları yok mu?
İşte o zaman söz namına sadece ağzımın kötüsü kalıyor
Bir de şehitlerin gözümün önünden girmeyen o Yusuf yüzleri.
İzan ve idrak, bu iki yüzlü aleni ihanetin sıkletini çekemiyor artık.
Allah´ım sen aklımıza mukayyet ol...
***
Yunan komutan Sofokles de işte tam öyle; eli kıçında girdiği türbede; Osman Bey´in sandukasını tekmelemişti.
Bu yunan tohumlarının Milli sporu haline geldi Osmanlı Sultanlarının türbesine hakaret etmek.
Ama biz yine ikaz edelim de demedi demesinler;
Zira;
Ecdadın mübarek türbelerine çatanlar, ağzı gözü yamulup soluğu Yunanistan´da zor alıyor...
