Aslında hayatımızın bir döneminde hepimizi olumsuz etkileyen bir konu: Dış Görünüş.
Kimi zaman ilkokul yıllarımızdan başlayıp üniversite hayatımızın bitişine kadar devam eden, yıllar sonra üzülerek hatırladığımız yolculuk.
Evet dediğimiz gibi dış görünüş tam olarak bizi, kalbimizi ya da ruhumuzu yansıtmaz. Çevremizin bizi algılama biçimlerinden birisidir o kadar.
Asıl biz değil, bizim hayata yansıyan şeklimizdir.
Kimi zaman burnumuz kimi zaman boyumuzun uzunluğu ya da kıyafet seçimlerimiz ve daha nicesi. Bizim hayattaki yansımamız ve kimi zaman acımasızca eleştirilen yanlarımız.
Özellikle ergenlik dönemindeki çocukların birbirleri üzerinde kullandıkları özellikler. Kullanılmasındaki asıl amaç can yakmak ve karşıdakini üzmek.
Boyun çok kısa cüce misin, senin burnun çok büyük, siz fakir misiniz kıyafetlerin çok çirkin gibi acımasızca söylemler dış görünüşe fazlasıyla anlam yüklediğimizi gösteriyor. İnsanların kalplerinin güzelliğinden çok dışlarının mükemmelliğini önemsiyoruz.
Bizden farklı olan insanları sevmiyoruz, o insanlarla dalga geçiyoruz. Karşımızdaki insanla dalga geçerek mutlu olacağımızı düşünüyoruz.
Yanılgılar tam da burada başlıyor. İnsanlarla dalga geçmek aslında bizi mutlu etmiyor sadece kendimizi kandırıyoruz. İnsanların kalplerine inmek bize zor geldiği için bu yolu kullanıyoruz. Önemli olanın kalp olduğunu görmezden geliyoruz ve çok büyük bir yanılgıyla yaşıyoruz.
