"Fikrin ne fahişesi oldum, ne zamparası.
Bir vicdanın, bilmem, kaçtır hava parası?"
diyor ya büyük Şair Kısakürek.
Aynen öyle
Ne berbat günlere kaldık.
Artık fikir, zikir, tahkir, tağyir hep birbirine karıştı.
Fikir adına, düşünce adına, fikir namusu adına tarihin en karanlık günlerini yaşıyoruz.
Hasmını aşağıladığı kusurların aynısı hısmında da olunca susan bir insanın, saygın bir fikri olabilir mi Allah aşkına.
Artık insanlar kötü demek için bile, önce fiile sonra da faile bakar oldular.
Hükumet Ziraat Bankasının duvarlarından TC´yi kaldırdı diye kendilerini tabela yapıp ortada TC. diye salınan ulusalcılar; kendi partilileri şanlı bayrağa hakaret edince, minder niyetine altına serince, hatta cayır cayır yakınca susabiliyorlar mesela.
En küçük bir muhalefetinde, kırk yıllık dostunu Atatürk düşmanı ilan eden hızlı milliyetçiler! Var oldukları her yerden Atatürk ve Türk Bayrağını kazıyan ortakları HDP ye ahraz oldular.
Ağaç, orman ve hayvan sevgisinden yarılanların; kendi Belediyelerinin tabiat ve hayvan katliamlarına dilleri lal oluyor.
Kaz dağlarında nöbet tutanlar; tarihin kaydettiği en büyük alçaklıkla Ormanlarımızı yakan PKK ya karşı da bir şey söylesin diye bekliyor insan ama nerde... Çıt yok çıt.
Bu kadar iki yüzlü, ikircikli, içten pazarlıklı, satılık fikirli yığın yığın insanla; aynı havayı solumaktan daha büyük bir zul var mı?
Hani pek klişedir bizde.
"Fikrine saygı duyuyorum ama " diye başlar
Ben buradan ilan ediyorum.
İki yüzlü ve tarafgir olan hiçbir fikre saygı duymuyorum.
Nasıl öteceğini bildiğimiz kargaya da, söz hakkı verilmesini istemiyorum vesselam...
