Öğrencilerimizde oldukça yüksek bir öfke ile karşı karşıyayız. Çocuklar en küçük şeylere bile çok sert tepki ile cevap veriyorlar. Bir türlü normal davranış sergileyemiyorlar. Okulda yüzlerce öğrencinin içinde bahçede, koridorlarda, sınıflarda kalabalık ve aceleden veya başka bir basit nedenden dolayı bir arkadaşının kendisine çarpmasına bile şiddetli bir öfkeyle karşılık vermeye kalkışıyorlar. Arkadaşlarına karşı çok acımasız ve gaddar olabiliyorlar.
İNSANIN TERBİYESİ ÖFKELİ İKEN BELLİ OLUR. İNSAN OLAN TARTIŞIRKEN BİLE SAYGISINI KORUR.
Bizim her öğrencimiz birer altındır, bizim için çok kıymetlidir. Birer birer her öğrencimiz çok normal davranışlar sergilemektedirler. Ama 40 öğrenci sınıfta bir araya gelince o normal davranış sergileyen öğrenciler gidiyor yerini öfkeli, geçimsiz, tahammülsüz insanlar alıyor. Adeta 40 altın bir araya gelince birbirlerini çiziyor, zarar veriyorlar. Evde özel ihtimama alışmış, her dediği yapılan çocuklar sınıfta aynı ihtimamı göremeyince hayal kırıklığına uğruyor, hırçınlaşıyor. Öğretmenin 40 öğrenciye ayrı ayrı öğrencinin evde gördüğü özel ihtimamı gösterecek ne zamanı var, ne de imkanı.
Oyun ve spor çocuk için beslenme kadar önemlidir. Evde, okulda, mahallede oyun ve spor yapacak alan bulamayan çocuklar daha öfkeli ve şiddet eğilimli oluyorlar.
ÖĞRENCİLERDEKİ ÖFKE NEDENLERİ:
1. Çok aşırı ihtimamla, koruyucu aile ortamında büyüyen, her istediği alınıp, yapılan çocuklar,
2. Evde, mahallede, okulda oyun oynayacak alan bulamadıkları için oyun oynayıp rahatlayamayan, fazla enerjilerini atamayan çocuklar,
3. Beslenme alışkanlıkları değişen, kahvaltı yapmayan sürekli fazla enerji veren, sağlığa zararlı aşırı yağlı, kızartma, hazır yiyeceklerle beslenerek, daha sinirli, aşırı tepkili olan çocuklar,
4. Evde bireyselliğe alışmış, paylaşmayı bilmeyen okulda gurupla çalışmayı, yardımlaşmayı beceremeyen, uyumsuz davranışlar gösteren çocuklar,
5. Bilgisayar- televizyonla büyüyen çocuklar gerçek hayata uyum sağlayamayan, aşırı şiddet içeren film ve oyunları izleyen, televizyon- bilgisayar başında çok kalan çocuklar,
6. Bazı anne-babaların şiddet içeren davranış göstermeleriyle, başkasına aynı davranışı gösterme eğiliminde olan çocuklar,
7. Parçalanmış ailelerin öfkeli ve şiddete meyilli hale gelen çocukları,
8. Sanat eğitiminden uzak kalmanın sonucu ruhlar resim, müzikle eğitilmemesiyle, kibarlık ve estetikten uzaklaşan çocuklar,
9. ?´Ben´´ merkezli hale getirilip diğergamlıktan uzaklaşan çocuklar,
10. Hata yapmaktan korkan-kişilik değerinin düşeceği korkusu yaşayan, cesaretsiz çocuklar,
11. Ailede aşırı tepki gören, anne-babası sık sık kavga eden çocuklar,
12. Aşırı kaygılı öğrenciler,
13. Ailede farklı muameleye tabi tutulan, dışlanan ve ceza ile büyüyen çocuklar,
14. Maddi yetersizlikler yaşayan ailelerin çocukları,
15. Annesi çalışan, küçükken zaman zaman evde yalnız kalan çocuklar,
16. Düzenli ve yeterli uyku uyumayan çocuklar,
17. Uyumadan önce televizyon, bilgisayar izleyen öğrenciler,
18. DEHAB (Dikkat Eksikliği Hiper Aktive Bozukluğu) olan öğrenciler,
19. Babasının ilgilenip zaman ayırmadığı çocuklar,
20.Küfür ve hakarete, saldırıya maruz kalan çocuklar,
21. Arkadaşı, oyun oynayacağı kimsesi olmayan çocuklar,
22. Ailesi doğru rol-model olmayan çocuklar,
23. Sorumluluk duygusu, düzenli ders çalışma alışkanlık ve becerisi kazanamamış öğrenciler,
24. Yaşanılan binaların oyun ihtiyaçlarını sağlayamamasıyla bahçesiz binalarda yaşayan çocuklar,
25. Anne- babası tarafından sık sık sözü kesilen konuşmasına fırsat verilmeyen, görüşü alınmayan, dinlenilmeyen çocuklar öfkeli olurlar
