Öğretmenlik Yıllarımızda Okul Sporları Anılarımız

<p style="text-align:justify;">Gazi Lisesine 1980 yılında tayinim yapıldı.</p><p style="text-align:justify;">Gençlik yıllarında aktif spor yapan bir insan olarak, Gazi Lisesinde spor salonu olması beni heyecanlandırmıştı. Çünkü yıllarca futbol oynamıştım. Öğrencilik yıllarımda atletizm, voleybol, güreş müsabakalarına katılmıştım. Gençlik yıllarımda ilaveten Tekvando çalışmıştım. Ayrıca Lisanslı bir sporcu idim.</p><p style="text-align:justify;">GAZİ LİSESİ yeni açılmış bir Lise idi. Öğretim yılı başı olduğu için; okul henüz açılmış gibi, sayılmazdı.</p><p style="text-align:justify;">Geçen sene ilk defa tedrisata başlayan okulda, sadece lise birinci sınıflar mevcuttu. Lise birler, bu sene lise iki olmuşlardı. Henüz lise 3. Sınıf yok idi.</p><p style="text-align:justify;">Ayrıca, Önceki yıl ihtilal öncesi dönemin yaşandığı bir yıl idi. Acı ve tatlı anıları vardı.</p><p style="text-align:justify;">Bu sene, okul ihtilalin arkasından eğitime başladığı için, müthiş bir sessizlik hakimdi.</p><p style="text-align:justify;">Ben hem ahlak hem Din Dersi hem de lise ikinci sınıfların psikoloji derslerine girmekteydim. Böylece Lise sınıflarında ders gören tüm öğrenci kardeşlerimizle, tanışma imkanımız olmuştu.</p><p style="text-align:justify;">Okul yeni olduğu için; imkansızlıklar fazla idi. Benim için, spor salonu, iyi bir imkandı.</p><p style="text-align:justify;">Bir taraftan spor etkinliklerimiz, devam ediyordu. Güzel ve iddialı bir voleybol takımı oluşturmuştum. Gençler; azimli ve kararlı idi. Müthiş bir enerjileri vardı. Bu enerji onlara, direnç kazandırıyordu. Öğrencilerle olan dostluğumuz ilerledikçe; gençler spordan mutluluk duymaya başlamışlardı. Okul   maçları; bir-kaç günde bitiyordu. Gençler daha uzun soluklu, maçların fazlaca olacağı; bir mücadele ortamı bulmak istiyorlardı. Bu takıma emekleri ile katılan tüm sporcu kardeşlerimize teşekkürler... Başta Murat, Celal, Necmettin, Sadettin, Kazım, Erol, Erdal, Eyub ve isimlerini şu an hatırlayamadığım tüm  gençler...</p><p style="text-align:justify;">Bu amaçla şehrimizim amatör takımlarından salon sporu olarak, voleybol takımı olmayan bir kulüple anlaştım. Voleybol karşılaşmalarının sorumluluğunu ve yönetimini bize bıraktılar. Biz de büyük bir heyecanla işe koyulduk. Öğrencilerin yaşları küçük olduğu için; yıldızlar, gençler ve hatta büyükler kategorisinde, aşağı-yukarı aynı takım sahada oluyordu. Bu arada o yıllarda bu takımlarda görev alan tüm öğrenci kardeşlerimi yürekten kutluyorum. O günlerin olumsuz şartlarında çalışarak, emek vererek, hem spor yaptılar. Hem imkansızlıklarla mücadele ettiler. Hem de başarı elde ettiler.</p><p style="text-align:justify;">Göze hoş gelen oyunumuz spor seyircisi bile; çekmeye başlamıştı. Sivas şampiyonlukları, bizi gruplara taşıyordu. Senelere göre; MANİSA, BOLU, KAYSERİ, MERSİN gibi illere, grup maçlarına gitmiştik.</p><p style="text-align:justify;">Hafta sonları, bizim takımla voleybol maçı yapmak için; takımlar, sıraya girmişti. Okul spor salonu, bu etkinliklere, çok şahit olmuştur.</p><p style="text-align:justify;">Spor kulübü adına, benim idareci olarak gittiğim; Manisa karşılaşmalarını unutmam, mümkün değildi.</p><p style="text-align:justify;">Manisa şehrine uzun bir tren yolculuğundan sonra, ulaştık. O, zaman Manisa küçük bir şehir. Henüz Vestel yatırım yapmamıştı. İzmir yolunun alt tarafı boştu. Nüfus yaklaşık olarak 125 bin civarında idi. Şirin ve yeşillikler içerisinde bir şehir idi.</p><p style="text-align:justify;">Biz bir otele yerleştik. Dinlendikten sonra, akşam üzeri sporcularla; yemek  için dışarı çıktık. Gençlerin üzerindeki elbiselerde; Sivas Voleybol yazıyordu.</p><p style="text-align:justify;">Şehrin merkezinde, öyle gezerek yemek yiyecek yer arıyorduk. Birden, yanımızda bir polis arabası durdu. Arabadan inen polis memuru arkadaş;</p><p style="text-align:justify;">-Hayrola hem şehrim, buralarda ne işiniz var?</p><p style="text-align:justify;">Sonradan Sivaslı olduğunu öğrendiğimiz, bir memur arkadaş; bizimle çok ilgilendi.</p><p style="text-align:justify;">Ben de durumu anlattım. Lokanta aradığımız sordum. Bize;</p><p style="text-align:justify;">-Bu saatte buralarda lokanta bulamazsınız, dedi. Şaşırmıştık.</p><p style="text-align:justify;">-Lokantalar, bu saatte kapalıdır…</p><p style="text-align:justify;">-Eğer akşam üzeri yemek istiyorsanız; buradaki lokantalardan biri ile anlaşın, size yemek hazırlasın, Akşamleyin gelin ve yiyin, dedi.</p><p style="text-align:justify;">O akşam, otele döndük. Hazır bir şeyler ile; yemek ihtiyacını karşıladık.</p><p style="text-align:justify;">Diğer günlerde anlaştığımız bir lokanta ile; yemek işimizi çözümledik.</p><p style="text-align:justify;">Spor salonuna gittiğimiz zaman; bizim sporcuları bir heyecan sardı. Bizim gençlerin hem yaşları küçüktü, hem tecrübeleri yoktu. Hem de karşı takımların, mevcut konumları, havaları, malzemeleri bile; bizim çocukları ürkütmüştü.</p><p style="text-align:justify;">Rakiplerimiz; Güney Sanayi- ADANA, MAKO SPOR-BURSA, Çay-kur RİZE, idi.</p><p style="text-align:justify;">İlk maçımız Güney sanayi ile, idi. Öyle bir şey oldu ki; beni şaşırtan. Takımda en çok güvendiğim bir genç kardeşim.</p><p style="text-align:justify;">-Hocam, beni ilk altıda oynatma, dedi.</p><p style="text-align:justify;">-Tamam, dedim. Maç başladı.</p><p style="text-align:justify;">İlk setin ilk zamanlarında; bizim gençlerin adeta dizlerinin bağı çözüldü. İlk sayılar acımasız bir şekilde ilerliyordu. Biz, sanki; sahada konu mankeni, gibi, idik.</p><p style="text-align:justify;">Setin ortalarına doğru; takımımın en küçük boylusu olan ve pasör olarak görev yapan kardeşim; karşı takımın, en uzun boylu adamının smacını, blokla durdurdu. Bu hareket, bizim takımın suratına inen bir şamar gibi, oldu. Mücadele gittikçe kızıştı. Sahaya girmek istemeyen kardeşim de sahaya girdi. İlk seti iki sayı alarak bitirdiğimiz aklımda idi. Ancak, Son sette; Rakip takım, karşısında 13 sayı almıştık. Maç sonu gençlere güven geldi.</p><p style="text-align:justify;">Orada bir maç kazandık. Benim takımımın ilk grup maçıydı. İlerleyen yıllarda, senelerce şehrimizde hem yıldızlar hem gençler alanında, şampiyonluklar yaşadık.</p><p style="text-align:justify;">Gazi Lisesi futbol takımımızı İl birincisi yaparak, Amasya şehrinde grup maçlarına katıldık. Grup finalinde yenilerek ikincilik elde ettik. Atletizm ve değişik branşlarda grup maçlarına katıldık.</p><p style="text-align:justify;">Bir Okul spor salonunda başlayan maceramız; yıllarca devam etti. Kuvvetli dostluklar edindik. Gençlerle, irtibatımız, mükemmel oldu. Abi, kardeş ilişkisi içerindeki, bu ilişki; Ben O, okuldan ayrılana kadar, devam etti.</p><p style="text-align:justify;">Güzel günlerdi…</p><p style="text-align:justify;">Sonra İHL Okuluna tayinim çıktı. Orada da spor ile ilgili güzel anılar birikti. Başında olduğum, Futbol takımımız İHL tarihinde il birincisi oldu. Hentbol takımımız il birincisi oldu. Bu takımlar ile grup elemelerine katıldık. Ayrıca güreş zaten İHL okullarının vaz geçilmez sporu idi. Defalarca il birincisi olan sporcularımızla grup elemelerine katıldık. YOZGAT, ÇORUM, KONYA,  hatırlayabildiklerim. Hatta Aydın ilinde yapılan Türkiye şampiyonasında okulumuz öğrencisi Yusuf Sağcı Türkiye şampiyonu oldu. Böylece öğrenci kardeşlerimizle daha yakın olma imkanı ortaya çıkıyordu. Onları daha yakından tanıyor idik. Hayatlarının bir noktasına dokunmuş oluyorduk.</p><p style="text-align:justify;">Hentbol takımımız ile Samsun ilinde yaptığımız bir grup eleme maçı var ki, evlere şenlik... Bu olayı yaşayan gençler çok iyi hatırlayacaklardır.</p><p style="text-align:justify;">Ey Öğretmen kardeşlerim, hayat olumlu tarafından bakınız. Yapacağınız fedakarlıklarla çok güzel anılar biriktirmeniz kaçınılmazdır...</p>