Üstadın tabiri ile;
´´Bir hayata çattık ki, hayata kurmuş pusu.´´
Böyle yaşamayı biz mi istedik? Yoksa, Birileri bize, bunları yaşamaya mecbur mu tutuyor?
Bize medeniyet, diye sunulan; her teknolojik ilerleme, bizi bizden alıp, götürüyor... Meçhul, sonu bilinmeyen yerlere...
Şimdilerde cep telefonu çılgınlığı yaşanıyor... Öz çekim yapacağım diye; kaybedilen canlar...
Anne ve Baba, gerçeğini dahi algılayamamış genç nesiller... Kendilerini arkadaş guruplarının ortasında buluyorlar... İşte O zaman; gelsin tehlike çanları... Başlasın her türlü bağımlılıklar...
Sevgisizlik her alanda almış, başını gidiyor... İşte O, genç bulamadığı, sevgiyi; Sahte ilişkilerde, sanal sevgilerde muhabbetten uzak bir şekilde; birilerinde bulduğunu sanarak, kendisini her türlü tehlikeye açık hale getiren, yolculuğa çıkıyor...
Amma ne yolculuk... Ne önü belli ne sonu...
