Yarın kandil, mübarek gün ve gecelerden birisini daha ihya edeceğiz hep birlikte. Peygamberimizin doğum günü kutlanacak tüm Müslüman camiasında. Salavat zincirleri yapılıp mevlitler okunup dualar edilecek.
Osmanlı Devleti Döneminde mübarek günlerde camilerde yakılan kandillerden ilham alınarak günümüze kadar gelen bir ritüeldir kandil. Günümüzde her ne kadar dinin aslındanmış gibi gözükse de sonradan ortaya çıkmış ve Müslümanların bu özel günleri unutmamalarını esas alan bir uygulamalarıdır. Burada tüm kandillerden bahsedecek değiliz elbette ama hazır Mevlid Kandili arifesindeyken ve Peygamber Efendimizin doğumu münasebetiyle de kutlama yapılacakken birkaç kelam etmek isterim naçizane..
Acaba kaçımız Kandil Günlerini kendimize birer yeniden doğum günü addedilerek tabiri caizse hayatımıza reset atabiliyoruz. Her Kandilde yeniden doğabiliyor muyuz yada. Kaçımız gerçekten tövbe kapısında samimi bir pişmanlıkla Allaha yalvarıyoruz. Kaçımız bir önceki kandilden bu kandile kadar kalp kırmıyor, yalan söylemiyor, haksızlık yapmıyor, haramı helalı ayrıştırarak riyadan uzak bir hayat yaşayabiliyoruz. Şayet bize bunları yaptırtmıyorsa yılda bir gün Hz Peygambere olan sevgimizi kime ispat etmeye çalışıyoruz? Biz Peygamberimizi gerçekten seviyor muyuz?
Hz Aişe Ondan bahsederken Onun ahlakı Kurandı der; buradan sizlere vaaz verecek değilim elbette en başta şahsım olmakla birlikte sanki bizler her şeyin içini boşalttık, gerçek manasından uzaklaştırdık, özden ziyade şekillerde takılı kaldık. Allah-u Teala Peygamberimizi Kuran-ı Kerimi en doğru şekilde anlayabilelim ve hayatımıza tatbik edebilelim diye yollamışken, bizler Onu gerçek manada sanki tanıyamadık mı?
Hayatını okurken annesi babası amcası çocukları savaşları etrafında mı döndük durduk
Ahlakından ahlaklanamadık mı?
Din güzel ahlaktır sözünü biz tam içselleştiremedik mi acaba?
Kendimizi Kandil geceleriyle mi avutur olduk vicdanlarımızı böylemi teskin eder olduk?
Peygamberi sevmek onu anlamakla olur kanaatindeyim ve O nu hayatımızın tam merkezine almakla. Taklitten ziyade yaşantımızı Onun çizdiği yolda şekillendirmekle olduğu gibi. Deizmin ve Ateizmin tuzaklarına düşmüş gençlerimize dinimizi ancak samimiyetle yaşarsak örnek olabiliriz. Aksi takdirde bizlerin şekilciliğini dahi hayatlarında uygulamayacak ve tamamen uzaklaşarak belki de bu anlamda yok olacaklardır. Mekke cahiliyesinden Cennetle müjdelenmiş yıldızlar çıkaran bir Peygamberi anlamak Onun gibi yaşamak Onu Hayatımızın merkezine alarak yeniden doğduğumuz nice kandillere...
Kandilimiz Mübarek Olsun
