Bazen düğümleyemeyecek kadar kısa kalır hayaller

Bir kırık kalbin tozuyla üflersin, gitsin diye

Sonra bir ters rüzgar eser, habire sana tozar

Tek çaren çaresizliğin olur,

Kimselerin işitmediği kelimelerin anlamlarını ararsın

Belki soğuktur, buz tutar bakışların

Ama bilmesin kimse;

İçten içe yanarsın da yanarsın.

Elbet bir gün

Gülüşe de gülmekten bir gaye düşer

Elbet bir gün

Ölüme de ölmekten bir paye düşer

Ayağına taş değmez değmesine de

Yürekteki kırılan fayları sayamazsın

Şiirlere düşen harfler gibi inim inim inleyerek

Çırpınan kelimeler düşer gök kubbenin gecedeki sadrına

Boş ver işte;

Ellerim, ayağımdaki prangalara uzandığında

Anahtarı isyandan diyeceksin sen!

Hadi gel yağmurları sayalım;

Yıldızlar bu gece sönmüş sansın kendini

Bilmesin kimse;

Kana karışan hüzündendir eğreti gülüşlerim

Bilmesin kimse;

Yürüyüp dik dolanır ölümcül düşüşlerim

Bilmesin kimse...

LEYLİFER