Ölüm geliyor gözümün önüne,

Ölmekten korkmayan beni bana hediye ediyor sanki.

Sonumuz güzel olsun istiyor kalbim,

Son diye biten noktayı atmak için fırsat kolluyorum.

Ne olursa olsun hayatta,

Varsın hayat olmasın hatta,

Noktam diyor her halim.

Halsiz bitkin yaşama tutunan deli dans ediyor yine,

Durmaksızın ağlayan gözlerle acıya bakıyor.

Demiştim ya size ;

‘’ Yaşamı sevmek ise

Zorluğu unutup ölümle sevişmek.’’ diye.

Dedim derim işte nedensizce ölüp gitmedikçe.

Sorunlar bitmez, aşklar bitmez ama,

Bir gün ben biterim sebepsizce.

Cümledir hayat,

Yüklemi yaşamak, öznesi ben, noktası ölüm.

Özensiz ölümle özenli hayat,

Sonu noktayla biten şu keskin nakarat.

Gitmeyi hissediyorum cümlemin sonuna ufak bir leke bırakıp,

Dünyaya koca bir kara leke bırakan bedenimi fidan olarak bırakıp gitmeyi...