Sen sevmeyi ne sanırsın bilmem de bayım
Ben senin sevmelerine savaş açtım bilesin
İyi biriyim biliyorum, belki fazlası da var
Ama bilmiyorum bu iyilik kime kâr, kime zarar
İçimdeki yorgunluk dörtnala bayım
Kelimeler kalemle didişiyor kâğıtta
Birgün uyansam şöyle resetlenmiş akılla
Ben kimim desem seni hepten unutup
Aynalarda tanımasam kendimi
Ağlamasam birgün de yanlızlıkla oturup
Güçlüyüm biyorum, biliyorum güçlüyüm bayım
Senden hayır da yoktu zaten, zararınaydı sayım
Sen de bir zaman bir mekan arasında kalınca
Yaslanınca anlarsın beni, boşu dolu sanınca
Kül olmayan anlamaz ateşi ışık sanır
Sarraf olmakla yürek altın olmuyor demek
Kasap olsan şair kadar kesmiyor iki satır
Kıymet bilmeyende ziyan olurmuş emek
Sen sevmeyi ne sanırsın bilmem de bayım
Ben senin sevmelerine savaş açtım bilesin
İyi biriyim biliyorum, belki fazlası da var
Ama bilmiyorum bu iyilik kime kâr kime zarar
Gecenin melekleri şahittir bayım
Saatlerin döngüsünde gözyaşlarıma
Hem neden ben çekiyorum kalbindeki o taşın sancısını
Neden benim canım acıyor sadece bu kadar
Bir kukla gibi iri iri dikiliyor parçalarım
İplerimden kurtulunca özgür kalmalıydım
Oysa şimdi büsbütün bir boşluğa yığıldım
Dayanacak bir yer tutsam kalkarım da yeminle
Korkuyorum yüreğim yine atar seninle
Gülüyorum, hayat kısa ağlamak istemem bayım
Çıkıp gider misin geçmişinle geleceğimden
Katiller cinayet mahalline uğrarmış
Ve bu yüzden hiç şüphem yok birgün geleceğinden
Hazır ol bundan sonra neler göreceğinden
Bu kadar rol yapmana ne gerek vardı;
Haberin yok muydu öleceğinden
Sen sevmeyi ne sanırsın bilmem de bayım
Ben senin sevmelerine savaş açtım bilesin
İyi biriyim biliyorum, belki fazlası da var
Ama bilmiyorum bu iyilik kime kâr kime zarar
Leylifer
