Şeyh Ahmet Rindi-yi kendi şiirleri ve kendi kitabı ile tanıtmaya devam ediyorum.
Hüsnü nazar ehli görür mü fena
Âşıkta ne gezer taat-ı riya
Ger mümin, ger zındık derlerse bana
İnanma bu iki bühtanı hoş gör.
Menfur-u alemim melametim var
Ne memnunum, ne bir şikayetim var
Müşkülat-ı aşka dirayetim var
Küfrümdeki zahir imanı hoş gör.
***
Aşkınla düştüm dinim, namusum, arım kalmadı
Çeşmini gördüm elimde ihtiyarım kalmadı.
***
Bindim aşk atına kuzgunsuz, gemsiz
Oldum Allah kadar kaygısız, gamsız
Bir pula satarım kalırsam demsiz
Cihanın kıymeti ne olur, olsun.
***
Verdi İlham-ı melamet sanıhat-ı nutkuma
Girmedi bir lokma meysiz elli yıldır batnıma.
***
Eğer sorar isen ilerisini
Halk etmemiştim ins ile cini
Emrettim haber ile tebliği dini
Ne cennet, ne Havva Âdem var idi.
***
Bazılar hakkımda zındık, bazılar dermiş veli
Yok, alakam bu sıfatlar cümle bühtandır bana.
Bilmezem asla iman, din anlamam namus nedir
Aşk ile sevmek, sevişmek din-ü imandır bana.
***
Sen ol bir öyle bitmez menba-ı fevz-i necatsın kim
Sana her veçhile billah-i Allahlık helal olmuş.
***
Ne kaydi ukba, ne devlet serap
Ne havfi cehennem, ne hırs-ı sevap
Ne maal-i irfan, ne nakl-i kitap
Ne ezkar dilimde, ne dua kaldı.
Olmadan benlikten merdi mücerret
Dem geldi Şeytandan bekledim medet
Bu demle olunca hayy-ı ta abet
Gayrım ne la kaldı, ne illa kaldı.
***
Dem oldu varımı verdim, soyundum ehli muhtaca
Dem oldu yüz vurup hem halkı, hem Hakkı dolandırdım.
Gehi rüsvay-ı zındığ-ı zaman seyri cihan ettim
Gehi taat ve ezkarımla Allah-ı usandırdım.
***
Severim güzeli, içerim meyi
Meşrebim hoş görmek olan her şeyi
Taparım, demem hem şu kötü, iyi
Söylemek lazımsa sözü yalansız.
Birer maani-i kuyud hep dini mezhep
Namaz, niyaz, oruç, taat-ı ruzi şep
Yandı aşk oduna şükür şimdi hep
Çıktım selamete dinsiz, imansız.
***
Pendi zahide uyup da olamam ehli riya
Eli tesbihli melekler bana Şeytan görünür.
***
Sevilen seven bir dir vahdette
Sen bensin, ben senim sırr-ı hilkatte
Rindi yaşar göründük çeşm-i surette
Manada bir, tende senle yaşarım.
***
Çünkü taptık hasılı ilm-i kemal-i Haydara
Rindiyiz sözde kalan Mevlayı sattık, sağladık.
***
Kilise, cami değil hep köşe-i meyhaneler
Melce-i dar ül eman olmuş, görünmüştür bana.
***
Bu aşk-ı sevdadır başımda bela
Kalemi elimden düşürür zira
Günahtan, sevaptan oldum Müberra
Ne din, iman, namus ne arım kaldı.
***
Geçtim yarından ve dünden
Silindim defteri künden
Soyundum imandan, dinden
İkrar da bir, inkarda bir.
***
Putperestim secdegahım veçh-i canan isterim
Kafirim ne kayd-ı din, ne mezhep, ne iman isterim.
***
Kemal istersen ey gönül
Dolaş meyhane, meyhane
Sana mürşid-i azamdır
Dolu peymane, peymane.
Olursun mest-i irfani
Tadarsın zevk-i Yezdan-i
Kamu yüzlerde cananı
Görüp hayrane, hayrane.
Unut fazlı kemalatı
Giyin tac-ı melamatı
Olup ehl-i harabatı
Yaşa şahane, şahane.
***
Halimi ne ben, ne el, ne Hazreti Mevla bilir
Keşfü raz etmez gönül gönül müstağnidir Mevla'ya da.
***
Şaşırdım ey gönül senin elinden
Sayısız putlara taptırdın beni
Çıktım izdırarı dinden, imandan
Ne çıkmaz yollara saptırdın beni.
***
Bana sen ehl-i beka vasfını çok görme sakın
Ben oyum ki; Bana asla ne uzak var ne yakın.
***
Geldiğime pişmanım yüz bin kere dünyasına
Burada gördüm adlini verdim notu ukbasına.
***
An olur zevk-i kemal mertebe-i cehle düşer
Kul doğar, Allahlaşır ondan öte bazı beşer.
***
Göründü hüsnü veçhin den cemal-i dilber-i vahdet
Seni kul zannedip haşa demişler ismine Hikmet.
***
Mezar taşım için
Küsüp dünyaya kahr-ı, fıkrat-ı canana hıncımdan
Bulup cananı canda, yerlere geçtim utancımdan.