Bir günlüğüne Sivas'ta olduğum için Gaziantepspor-Sivasspor maçını Sivaslıların arasında ve çok göz önünde olmayan bir yerde izlemek istedim. Bu amaçla iki yakınımla Sivas sokaklarında dolaşırken Vakıflar İşhanı'nda bir mekanda maçı izleyebileceğimizi söylediler ve biz de o tarafa yöneldik. Mekanın çok büyük olmadığını ve seyirci profilinin geniş bir yaş aralığında olduğunu görünce tam aradığım gibi bir ortam bulduğumu hissettim. İki kişi dışında kimsenin beni tanımamasının ve bu satırları yazacağımı bilmemesinin avantajıyla muazzam gözlemler elde ettim.

Karşılaşma başlamadan beni ilk mutlu eden durum insanlarda son dönemde kaybolmuş futbol heyecanın geri geldiğini görmek oldu. Trabzonspor maçında mağlubiyete rağmen oynanan umut veren oyun Gaziantep'teki kupa maçıyla perçinlenmişti. Zaten Mehdi'nin 'gereksiz' penaltısı olmasa Trabzonspor maçı da o skorla bitmezdi. Maçı izlemeye gelenlerin de aynı görüşlere sahip olması beni Gaziantepspor maçı için daha da umutlandırdı. Bu umutların kaynağı olan Sergen Yalçın'ın ekibiyle birlikte oyunculara sağladığı motivasyonun ve özgüvenin taraftara bile ne denli yansıdığını görmek hoşuma gitti. Zaten Roberto Carlos'un bu yılki başarısızlığının iki temel sebebinin teknik ekibini bozması ve teknik ekip dahil herkeste yaşanan psikolojik yıpranma olduğunu dile getirmiştim. Aynı durumu Okay Karacan da bir yazısında dile getirmişti. Bu yıpranmanın en önemli iki maddesi olan motivasyon ve özgüven eksikliği giderilmiş gibi görünüyor. Yapılan transferler yaşları itibariyle eleştirilse de bu yönlerden avantaj olduğunu düşünüyorum. Tecrübesiz oyuncuların küme düşme hattındaki bir takıma katılması 'oluşacak panik havası' ile fayda yerine zarar getirebilir.

Takım karşılaşmaya yukarıda belirttiğim gibi kendine güvenen ve motive bir şekilde çıktı. Rakibe oyununu kabul ettirmeye çalışan ekibimizde İbrahim Akın'ın kaçırdığı çok net fırsat sonrası topu ağlarımızda gördük. Buna rağmen takım heyecanını kaybetmedi. Golü ve golleri bulmak için elinden geleni yaptı. Yenilen gole kadar sesi çıkmayan bazı izleyicilerin bu dakikadan sonra ufak bir pas hatasında bile hakaret etmesi hiç hoş olmadı. Hemen oyunculara yönetime sataşmalar başlıyor, destek olmayı bırakın düşmanca ifadeler kullanılıyor. Çok şükür sağduyulu insanlar çoğunlukta ve bu çatlak sesleri bertaraf ediliyor.

Sergen Yalçın'ın ikinci yarıdaki Eneramo hamlesi gerçek anlamda maça damga vurdu. Çekiştirerek, iterek savunma yapan Binya ile ancak Eneramo'nun baş edebileceğini mi düşündü bilmiyorum ama bu değişikliği yaparak oyunu lehine çevirdi. Zaten bir kaç pozisyon sonra Binya bu tarz savunmanın Eneramo'ya işlemeyeceğini penaltıya sebep olarak ve atılarak anladı. Bu dakikadan sonra işi kolaylaşan Yiğidolar rakip kaleyi ablukaya aldı. Tarihi fark yakalayacak pozisyonları bulan ekibimiz, bunları cömertçe harcadı ve 'sadece' üç golle galip geldi.

Geçen hafta belirttiğim orta sahadaki sıkıntılar rakibin eksik ve zayıf olmasından bu maçta göze çarpmadı ama tekrar ediyorum bu mevkiye transfer şart! Adem Koçak ve Kadir Bekmezci'nin özverili mücadelelerine diyecek söz yok ama takviye gerçekten gerekli... Cicinho'nun maçın sonunda orta alana gelip attığı mükemmel ara pasın bahsettiğim şeyleri anlatabildiğini düşünüyorum.

Ümit Kurt'a bir parantez açmak istiyorum. İlk müdahale hatalarını giderir, biraz da güçlenirse çok iyi yerlere gelebilir. Ülkemizdeki birçok stoperden daha çabuk... Bunu dün ani Gaziantep atağında Muhammed Demir'i durdurarak gösterdi. Benzer pozisyonda geçen hafta Trabzonspor kontratağını keserek önemli bir tehlikeyi savuşturmuştu.

Haftaya oynayacağımız Akhisar maçında tüm camiamızdan Carlos'u bu şehre kattıklarına yakışır şekilde karşılayıp uğurlamasını ama puansız, eli boş yollamasını bekliyorum. Galibiyetlerin devamını dileyerek, bu maçın 'çatlak sesler'e her koşulda desteği biraz olsun öğretmiş olmasını ümit ediyorum. Son sözlerim de maç öncesi iddialı açıklamalar yapan Okan Buruk'a: Dört günde iki defa kendi evinde yenildin. Futbol sahada kazanılır...