Kanatları yandığı için ölen bir kuşu, gözyaşından yaptığımız kanatlarla uğurlasak, cennete kadar uçabilir mi ki
Bir sonbahar günü canımıza can, evimize neşe getiren muhabbet kuşumuzun çorbayı ölümüne(!) sevdiğini bilmiyordum... Ta ki annemin çorba kaynattığı tencereye düşüp yanana kadar.
Babamın ara sokaktaki bir kuşçudan muhabbet kuşu alıp evimize getirmesiyle başladı Meliha'nın bendeki hikayesi. nefes alıp vermesi bile Allah'a inancımızı bin kez artıran bir canlıydı o, sapsarı ve küçücük. daha bir kaç hafta olmuştu dünyaya geleli ve ne yemliğinden yem yemeyi biliyordu ne suluğundan su içmeyi. yem yedirmek ve su içirmek için yaptığım türlü numaralar... Ve sonunda başarı. açlıktan ölmeyecekti artık kuşumuz! Kuş Bir ismi olmalıydı. Meliha...
Annemin ölen ikizinin adıydı Meliha. sarışındı demişti anneannem, küçük yaşta ölen teyzem için. daha kuş kadarken ölmüş anne yarım. Bilinçaltım muhabbet kuşuyla, meleklere karışmış teyzem arasında bağ kurmuş olacak ki birden Meliha ismini koymak geldi aklıma. Cicikuş Meliha...
Kısa sürede birbirimize alıştık, aileden biri oldu Meloş. kahvaltı sofralarımız renklendi onun da bize eşlik etmesiyle. inanıyorum kuşların da sevebildiğine. Biz ne kadar sevdiysek onu, o da o kadar sevdi bizi, biliyorum. Keşke çorbayı sevmeseydi ama.
Sapsarı tüylerini kabartarak sessizce asaletini sergilerdi bazen, bazen de bizi konuşturmayacak derecede öterek canımızdan bezdirirdi. Ama 3'ümüze 4 olmuştu. Onun her haline hayranlık duyuyor, maneviyatımızı yeniliyorduk onda.
Benimle ders çalışır, babamla televizyon izler, annemle de yemek yapardı Meliha'mız. bir yandan yaparken bir yandan da yermiş meğer. Evimizde bir tas çorba kaynayabildiği için binlerce kez şükür ama keşke o sabah o çorba kaynamasaydı da Meliha içine düşüp ölmeseydi.
Ailece çok üzüldük, çok ağladık. Kanatları yandığı için ölen bir kuşu, gözyaşından yaptığımız kanatlarla uğurladık. Cennete kadar uçabilir inşallah.