Ben insanım ölümlüyüm, bağla bana bel diyemem.
Fırtına ki yıktı beni, soranlara yel diyemem.
Adın Leyla değil az kaldı sendeki O'na,
Mecnun'a döner gibiyim, korkarım ki gel diyemem.
Şimdi ne diyorsan de kalbim sağır özlüyor.
İster gel ister gelme, şemalini gözlüyor.
Sincaplar zıplıyor, bir o yana, bir bu yana.
Bulutlar çiçek çiçek, pamuk pamuk açıyor.
Soğuk rüzgar okuyup, üflüyor beni bana.
Yine şımardı aklım, ip koparmış kaçıyor.
Hasretle sende tanıştım, yetmedi bir de alıştım.
Yıldızlar şahidimdi, yağmurlar kadar en az.
Döküldüğü denizdin içimde ırmakların.
Herkes kendi hayalinin libâsını takarmış
Ne dese bu aşk, diye yine eksik, sakarmış
Seven sevdiğince suçlu, sevildiğince masum.
Bir ahı, bir de zarı, kor güneşi yakarmış.
Bir zaman kovaladım, belki de o peşimde
Gözü semaya diktim, ölüm hep eşiğinde.
Seni dilediğim o kapıda kaldım çaresizce.
Artık sana sözüm yok, gelsen de gelmesen de...
leylifer
