Akıl uçar kalbe sürgün bedenimin beşiğinde
Bilmem nedir derdi bende ruhum canın eşiğinde
Bir kelime aldı beni ilim irfan hıfzeyledim
Eğri dala otursam da yanlışlara hak söyledim
Bazen düğümledim dertten bir şey gelmedi elimden
Bazen misk-i amber taştı dikeni kalpte gülümden
Kün emrini almayınca uçmazmış gökte kanatlar
Meğer Yar'in gölgesiymiş tecellideki sanatlar
Yüreğimde iki nehir; biri gider biri gelir
İki parmak kudretinde nihayeti bilmem nedir
Taşları dizdim ömrüme belki saray belki de set
Tekamül denen diyar geçmişe hep vurdu ket
Saatlerin döngüsünde zamanı yüzdük mekandan
Toplasan da bölsen de hep, sıfır üstün her rakamdan
LEYLİFER
