Biz dar sokakların çocuklarıydık;
Evlerimizin saklı bahçeleri vardı.
Ağaç dallarında düşe kalka büyürdük;
Ellerimiz çizilir; dizlerimiz kanardı.
Süt eriği çağlayı dalında yer;
Soğuk suyu, kuyulardan çekerdik.
Biz dar sokakların mutlu çocukları idik…
Biz dar sokakların çocuklarıydık;
Bir yanımız dağdı; bir yanımız ova.
Eğersiz atlara binerdik, dört nala;
Sevda türküleri söylerdik yanık mı, yanık.
Hayallerimizi ırmaklara salardık.
Biz dar sokakların yanık çoçuklarıydık…
Biz dar sokakların çocuklarıydık;
Annemizin dilinden şükretmeyi;
Helal rızkı, babamızdan öğrendik.
Alın terimizdi, bölüştüğümüz.
Emeğin kutsallığına inanır;
Ekmeği öper alnımıza koyardık.
Biz dar sokakların dualı çoçuklarıydık…
Biz dar sokakların çocukları idik;
Omuzumuz dik yürürdük, gözümüz yerde...
Daracık pencerede aralanır, bir perde;
Yolumuza bir mendil düşerdi, oyalı;
Onu, içimize yayılan kokusundan tanırdık.
Biz dar sokakların mahcup çocuklarıydık…
Biz dar sokakların çocukları idik;
Sevdadan yana kızarırdı, yüzümüz;
Aklımız uçar; dillerimiz dolaşırdı.
Arsızca yaşamadık, hayatı asla.
Biz dar sokakların masum aşıklarıydık…
Biz dar sokakların çocukları idik;
Geçici heves değildi, sevgimiz.
Gönül düşürdüğümüze ikrarımız vardı.
Bir yastıkta yaşlanmak ne; ki,
Cennette birlikte yaşamayı düşlerdik.
Biz dar sokakların sadık aşıklarıydık...
Biz dar sokakların çoçuklarıydık;
Büyük şehirlere düştü, yolumuz.
Arkamızda annemizin duası gencecik fidanlardık.
Silahların konuştuğu bir çağda,
Kaçındık; amma, kaçmadık, dövüşmekten.
Mermiden çok kitapları kuşandık.
Biz dar sokakların vakur çocuklarıydık…
Biz dar sokakların çocukları;
Sınamalarla geçti, ömrümüz.
Gerçek zafer sandığımız değilmiş!
Asıl sınama, kendimizleymiş!
Düştük; ama, doğrulmasını bildik.
Hayal kırıklığımız, kırmadı, umutlarımızı.
Biz dar sokakların çocuklarıydık;
İzimiz kalmadı, kaldırım taşlarında.
Sesimiz, pervazlarda silindi.
Dikine evlerde yaşamayı bilmedik;
Geniş caddelerde kaybolduk!
Uyuduk; bir başka dünyaya uyandık!
Biz dar sokakların rüya çocuklarıydık...
Biz dar sokakların çocukları;
''Koşu bittikten sonra da koşan atlardık!..''
HİKMET NACİ SUBAY
Kadim dostumuz Sivas İHL mezunu. Erzurum Üniversitesi İşletme Fakültesi mezunu. Balıkesir'de yaşayan, Öğretmen emeklisi Erzurum Üniversitesi Mezunları camiası derneğinin Sakarya Toplantısına ithafen yazdığı şiir. Takdim ediyorum Efendim...
